Het Eemplein is weer ons eigen plein. Het Passionpodium is leeg en wacht op ontmanteling. Het reli-circus met het onflatteus geklede kamerolifantje Martijn, de melodramatische Lenette en de oogverblindende Ellen heeft onze stad weer verlaten. Maar wat stond Amersfoort afgelopen donderdagavond spectaculair op de kaart! Overal straalde wit licht. Het was wel vijf voor twaalf op de klok van de Onze Lieve Vrouwetoren, die altijd zo stipt is. Ai, we leven in een tijd die zich niet laat bevriezen.
Voor het eerst heb ik naar The Passion gekeken. Thuis voor de buis. Het werd een lange zit, alle zangteksten waren onverstaanbaar. Voortdurend moest ik vechten tegen de verleiding om over te schakelen naar NPO2 waar Johan Cruyff (één van zijn bijnamen luidt De Verlosser) werd herdacht. Edoch, ik heb moedig standgehouden en zelfs twee keer onbedaarlijk moeten lachen. Jezus zat met zijn twaalf apostelen midden in de Langegracht te kleumen in een boot van de Waterlijn. Hij had zojuist een stokbrood gekocht in Corazon Bakery in de Krommestraat. Wie stond daar achter de toonbank? De jury van Heel Holland Bakt: patissier Robèrt van Beckhoven en culinair publiciste Janny van der Heijden. Robèrt en Janny hadden van de regisseur de opdracht gekregen ‘verwondering’ te acteren omdat ze in de nieuwe klant plotseling Jezus herkenden. Maar bakdeskundigen zijn geen acteurs en zelfs gezegende regisseurs kunnen dan geen spelmirakel bewerkstelligen; het scènetje zag er zeldzaam knullig uit. Jezus deelde het stokbrood uit en gaf Judas het ‘kontje’? Dan vraag je natuurlijk om problemen.
De tweede keer dat ik het uitproestte was toen verslaggeefster Sofie van den Enk gevraagd werd door welke straat de kruisprocessie trok. Ze schrok zich wezenloos: “Ik heb alleen maar op het kruis gelet, ik weet niet waar ik ben.” Ze interviewde een vers bekeerde kruisdrager en sloot af met: ‘Christelijker wordt het niet.’
Natuurlijk passeerden de vluchtelingenproblematiek en de terreuraanslagen in Brussel de revue. Summier. Jezus zong: ‘Stil zal ik zijn. Maar als je me nodig hebt, zal ik er altijd voor je zijn.’ Ach, als dat eens werkelijkheid zou kunnen worden. We vallen in een zwart gat.
Guido de Wijs (‘column’ voor AD-Amersfoort van zaterdag 26 maart 2016)