Vanaf de parkeerplaats achter de schuur van Staatsbosbeheer is het een paar minuten lopen. Het pad passeert een paar beuken, slingert door een perceel met pas geplant naaldhout en vernauwt zich tot een reeëndoorgang tussen dicht struikgewas.
Plotseling is daar de kleine open plek, als een stukje blauw in een wolkenlucht.
Voor de kijkhut ligt een vijvertje met een paar boomstronken. Door de droogte is het waterpeil sterk gedaald. Een modderig papje bedekt de bodem.
Hij keert de plastic tas om boven de oever van het vijvertje. Daarna begint het wachten in de kijkhut. Met zijn kijker bestudeert hij een mannetje appelvink. Staartmezen vliegen af en aan. Het duurt een tijdje voor hij tussen de bladeren hun ovaalvormige nest heeft gevonden. Koolmezen. Een boomklever. Een grote bonte.
Naarmate de uren vorderen kost het hem moeite zich te concentreren. Hij loopt door de weilanden achter zijn ouderlijke boerderij en met zijn overleden vrouw door de winkelstraat om een jas voor haar te kopen. Om zijn aandacht erbij te houden begint hij uit zijn hoofd rekensommen te maken.
Ook betrapt hij zich erop dat hij in zichzelf praat. “Zie je dat roodborstje daar, buizerd? Als je geen zin hebt in de kippendarmen die ik voor je heb meegenomen, dan is dat misschien een lekker hapje voor je. Kom het maar halen, ik ben er klaar voor.”

Zweet drupt over zijn gezicht. De bladeren hangen bewegingloos aan hun takken. Het ademhalen kost hem moeite. “Daar ga je ouwe.”
Heel zachtjes beginnen de bladeren weer te bewegen. Ze draaien met hun heupen, als dansende vrouwen. De takken staan er nog houterig bij. De vrouwen verhogen hun tempo en nu gaan ook de takken dansen. Ze springen steeds wilder op en neer.
Het uitgedroogde bos neemt de regen dankbaar in ontvangst. Bloemen stralen van plezier, struiken openen hun monden en zelfs bij de strenge beuken kan er een glimlach af.
Hij heeft het gevoel dat hij in de gaten wordt gehouden. Doodstil blijft hij zitten. Hij durft nauwelijks adem te halen. Heel voorzichtig steekt hij zijn hoofd door de kijkgleuf.
De regen heeft de warmte verdreven. Hij voelt de frisse vochtige lucht tegen zijn gezicht, als het washandje dat zijn moeder vroeger tegen zijn hoofd drukte als hij koorts had.
Door de kijker kijkt hij naar een zwartkop die gelukzalig in de vijver baddert. Dikke vliegen zoemen boven het aas.
Als het bijna donker is, komt zijn vader in de vijver drinken. ’s Nachts hoort hij de stem van zijn vrouw maar hij verroert zich niet.
Hij zit nog steeds doodstil als het donker zijn diepte verliest en bomen en struiken weer tevoorschijn komen, zich boven de vijver een lichte nevel vormt en de merels hun ochtendtoilet gorgelen.

Pas als het helemaal licht is beweegt hij weer. “Je moet nu wel snel komen”, zegt hij ongerust. “Ik weet niet hoe lang ik het nog vol houd.”
Boven de vijver danst een zwerm muggen. Plotseling zit de buizerd bij het aas. Van heel dichtbij ziet hij de snavel tekeer gaan in de weke massa. Tevreden drukt hij af.
Op dat moment heft de vogel zijn kop. Glazen gele ogen turen recht in de lens. Hij deinst terug. De lucht bevriest. Kippenvel bedekt zijn armen.
Met een schrille kreet snijdt de buizerd door de lucht. Hij ziet alleen nog maar veren en gefladder. Hij slaat wild om zich heen, probeert zijn ogen te beschermen.

Dan verschijnt zijn vrouw. Ze glimlacht en hij begrijpt dat het tijd is om de kijkhut te verlaten.

Deze maand is de PodiumPrent gemaakt bij het verhaal ‘De Fotograaf en de buizerd’ van de schrijver Onno Weggemans.
Meer van haar werk vind je op www.onnoweggemans.nl

Podiumprent
Welkom bij het doorlopend project van Eempodium, wij willen hiermee op Facebook elke maand een gedicht, muziektekst of tegelwijsheid met een illustratie en soms een GIF verrijken van Gemma Oosterhof 

PodiumARTiest
Met een halve maand verschoven gaan we ook elke maand een kunstenaar met één van zijn of haar werken in het daglicht zetten… Beeld met een kleine beschouwing van de kunstenaar zelf…

Podiumprent en PodiumARTist materiaal blijven eigendom van de makers, wens je dit te gebruiken dan dient daar eerst toestemming voor gevraagd te worden. Delen op Facebook mag altijd… CTRL C CTRL V doen we maar even niet..