Seewolf: meeslepende, rauwe gitaarrock

Zondagmiddag was ik bij lange na niet de enige in het Beauforthuis die tot voor kort nog nooit eerder van Seewolf had gehoord.

De Friese band geniet met name in ‘het noorden’ bekendheid, daarbuiten is het nog een kwestie van tijd; veel echte fans waren er dan ook niet in de poptempel midden in de Zeister bossen, maar vooral nieuwsgierigen. Nieuwsgierigen die kennelijk getriggerd waren door de omschrijving op de website van het Beauforthuis (of die van de band zelf): Psychedelic Indie Rock. Na vooraf een nummer (het negen minuten durende ‘Wild Winds’ ) via een linkje – eerlijk is eerlijk niet helemaal – te hebben beluisterd,  had ik iets van ‘klinkt erg goed; een goede reden om weer eens naar het Beauforthuis te gaan: altijd gezellig daar, en verder zien we wel…’

Seewolf in het Friese landschap waar hun roots liggen. (Foto: Tom van Huisstede)

Echte live band

Wel, we hebben het gezien en vooral ook gehoord. Nog steeds dreunen nummers als ‘Someday’, ‘Lonely Eyes’ en ‘Moonwater’ na. Vanaf de eerste tonen greep de band het publiek bij de lurven en liet niet meer los. Seewolf is dan ook, onder aanvoering van zanger/gitarist Dolf Kuiken en gitarist/toetsenist Willem Bijma een echte live band. Geen gedoe of franje, geen grapjes die voor de zoveelste keer zijn gemaakt. Nee, het gaat hen puur en oprecht om de muziek. Het vijftal in het Beauforthuis speelt strak, geconcentreerd en vooral ook overtuigend raak.

Duister

Het is niet de meest toegankelijke muziek. De sfeer van de songs is wat duister met teksten over eenzaamheid, twijfel, confrontatie, en pijn. Verwacht dan ook geen standaardliedjes met fijn herkenbare coupletten, tot meezingen uitnodigende refreinen en lekker in het gehoor liggende alsmaar herhaalde gitaarrifjes. Seewolf speelt verre van de hapklare brokken van drie á vier minuten, die zo gangbaar zijn. In tegendeel, nummers van een minuut of acht zijn geen uitzondering. De stijl is bovendien heel eigen en direct herkenbaar. De zowel hypnotiserende als opzwepende gitaarrock doet soms heel in de verte denken aan roemruchte bands als Coldplay, The Cure,  The Doors en Pink Floyd.

Niet vaak, beter gezegd niet eerder, was ik bij een band waarvan ik vooraf geen enkel nummer kende en toch live door elk afzonderlijk nummer zo gefascineerd was. Zelden baalde ik dan ook zo sterk van het onvermijdelijke einde van het concert.

Intrigerend

Seewolf is een intrigerende band. Iedereen die van gitaarrock houdt en openstaat voor muziek die wat van de gebaande muzikale paden afwijkt en bovenal ook bereid is de tijd te nemen om gewoon te luisteren, zou een live-concert moeten bezoeken. Houd hun site in de gaten!

 

 

Bladwijzer de permalink.

Reacties zijn gesloten.