´Thee en tranen’: ware fictie over ontrouw en liefde 

,,Ik wilde zin geven aan hetgeen mij was overkomen. Dat het niet zomaar in de tijd zou verdwijnen alsof het nooit was gebeurd.” De autobiografische roman ‘Thee en tranen’ van Carolien Cramer (pseudoniem) uit Baarn is het resultaat van Caroliens zoektocht naar zingeving na een intense periode in haar leven. ‘Een openhartig verhaal over ontrouw en onvoorwaardelijke liefde’, zo vermeldt de titelpagina van het boek. Herma Klein Kranenberg interviewde haar  voor Eempodium en Golfbreker Radio.

Vier jaar geleden deed Carolien een schokkende ontdekking die het leven van haar en haar man ingrijpend en blijvend beïnvloedde. Haar man bleek haar jarenlang te hebben bedrogen met verschillende vrouwen. ,,´Eruit, met je vuile was erachteraan.’ Dat was wat ik altijd had gezegd te zullen doen als ik zou ontdekken dat mijn man vreemd was gegaan. Tot mijn verbazing reageerde ik op een andere manier. Intuïtief wist ik meteen, ondanks mijn woede en verdriet, dat ik hem niet zou wegsturen of zelf weg zou gaan.” Als je blijft, word je sterk. En dat is wat je wilt, sterk worden, zo sprak Caroliens innerlijke stem.

,,Je weet niet wat je zult doen tot het moment daar is. Het verraad en de ontrouw haalden me op een verschrikkelijke manier onderuit, maar ik wist dat we het met liefde konden overwinnen.” De gedachte aan de kracht van de onvoorwaardelijke liefde hield Carolien op de been in de moeilijke periode die volgde. Zowel zij als haar man gingen in therapie. Ieder voor zich en samen probeerden ze hun weg te vinden.

,,Vreemdgaan is een taboe. Je relatie in stand houden nadat je partner is vreemd gegaan, is een nog veel groter taboe. We ondervonden veel onbegrip in onze omgeving over ons besluit bij elkaar te blijven. Mensen snapten het niet. Ze werden boos op mijn man en ook op mij. ‘Wanneer gooi je hem de deur uit?’ Zo’n opmerking is mij vaak voor de voeten gegooid. Pijnlijk, maar aan de andere kant ook logisch. Ik kon mijn eigen reactie namelijk soms óók niet plaatsen.”

Ook voor hun inmiddels volwassen kinderen was het een schok te beseffen dat het huwelijk van hun ouders in zwaar weer verkeerde. ,,Mijn dochter steunde me heel erg, maar ze vond de situatie tegelijkertijd lastig. Het boek heeft ze nog niet gelezen, dat komt misschien nog.”Ware fictie
Hoewel het boek nadrukkelijk als fictie wordt gepresenteerd (‘een waargebeurd verhaal’), hebben alle gebeurtenissen echt plaatsgevonden. Namen, plaatsen en herkenbare details zijn veranderd door Carolien, om herkenning van bestaande personen te voorkomen. Dat is tevens de reden dat ze onder pseudoniem het boek heeft uitgeven.

Haar motivatie om het boek te schrijven, is tweeledig. ,,Het hielp me om mijn ervaringen op papier te zetten. Ik kon zin geven aan wat me is gebeurd. Verder hoop ik dat dit boek een steun kan zijn voor de vele vrouwen én mannen die met ontrouw te maken hebben. Ik heb zelf vergeefs gezocht naar een boek over het onderwerp ‘bij elkaar blijven na ontrouw’. Nu ligt ‘Thee en tranen’ in de boekhandel. Geweldig.”

Carolien Cramer was onlangs te gast bij het Boek van de maand-gesprek in het Eemhuis. ,,Na afloop kwam een vrouw naar mij toe. Ze vertelde dat ze veel in mijn relaas herkende. Het bood haar troost dat ik er open over was. Dat vond ik wel bijzonder om mee te maken.”

Carolien heeft lang geworsteld met de ontrouw van haar man. ,,Het bleef maar terugkomen in mijn gedachten. Ik kende de vrouwen voor een deel, dat maakte het nog moeilijker. Sommigen kwamen hier thuis. Het liefst wilde ik het uitwissen. Ik heb het hele huis op z’n kop gezet, dingen weggedaan, het interieur veranderd. Het hielp niet. Ik kreeg het niet uit mijn hoofd en mijn hart.’ Tot ze leerde dat het draait om acceptatie en vergeving. ‘Uiteindelijk moest ik het in mijzelf zoeken. Vergeven doe je uit liefde voor jezelf.”

Niets voor niets eindigt het boek met een citaat uit Korintiërs 13-13: ‘Ons resten geloof, hoop en liefde, deze drie, maar de grootste daarvan is de liefde.’

Carolien bevestigt het nog maar eens: de liefde was de sleutel tot vergeving. ‘Thee en tranen’ toont de weg die ze hierbij heeft afgelegd.