Groter kan het culturele contrast op een avond bijna niet zijn in eenzelfde pand: terwijl Frans Bauer de grote zaal van De Flint platspeelt, vliegen in de Stadszaal van De Flint de virtuoze jazz- en gypsynoten van The Rosenberg Trio om je oren. Amersfoort biedt een zeer gevarieerd muziekaanbod.

Stochelo Rosenberg op akoestische gitaar met Nonne op contrabas. (Foto: Walter Goyen)

We hebben in ons land snel de neiging om iets dat virtuoos is “on-Nederlands goed” te noemen. Dat de in Helmond geboren Stochelo Rosenberg op internationaal topniveau akoestische gitaar speelt en met de groten der aarde optreedt, maakt hem op zijn minst heel bijzonder. Hij tourde in 2012 door Europa met niemand minder dan Tommy Emmanuel (Australië) en Vlatko Stefanovski als ´Kings of Strings´. Lezers van muziekvakblad Gitarist kozen Stochelo onlangs als een van de beste akoestische gitaristen van de Benelux. En terecht, want zijn ongekend knappe gypsy-stijl doet elk gitaristenhart sneller kloppen.

Gastmuzikant Christiaan van Hemert links luistert naar Nous’che, Nonne en Stochelo. (Foto Walter Goyen)

Naast Stochelo Rosenberg speelt zijn neef Nous’che enorm knap slaggitaar. De aandacht gaat misschien vooral naar de spectaculaire solo’s van Stochelo, maar wie gitaar speelt en goed oplet, beseft hoe ontzettend knap en intensief deze slaggitaarpartijen zijn. Bijna niet bij te houden, zo racen de vier muzikanten soms door de tempoversnellingen, om bijna opgelucht, maar vooral grinnikend naar adem te snakken als het nummer is afgelopen, gevolgd door een dikke knipoog naar de medemuzikanten.

Samen met zijn broer Nonne op de contrabas legt Nous’che een waanzinnig swingende basis. Daarop speelt Stochelo de ene keer heel melodisch, en het volgende moment spatten de notenrifs bijna van de gitaar. Je staat er misschien niet bij stil, maar met zo’n strakke ritmesectie op snaren heb je geen drummer nodig. Swing van het allerhoogste niveau!

Nous´che speelt razend knap slaggitaar. (Foto Walter Goyen)

The Rosenberg Trio speelde in De Flint weer veel werk van hun grote idool Jango Reinhardt, waaronder het swingende Vendredi 13 (vrijdag de 13^e), en daarnaast natuurlijk ook eigen werk. De jazzy gastzangers Sam Pari en violist / multi-instrumentalist Christiaan van Hemert gaven een bijzondere extra dimensie aan het optreden, met o.a. een aantal klassieke jazzsongs. Stochelo legt uit dat Van Hemert ook erg goed gitaar speelt en hem bijna zou kunnen vervangen. We moeten Stochelo op zijn woord geloven, want deze avond houdt Van Hemert het bij de viool, die hij inderdaad ook erg knap bespeelt. Maar dat hij Stochelo zou kunnen vervangen, moet toch voor een bescheiden grap van de meester doorgaan: niemand kan Stochelo vervangen, hooguit Jango Reinhardt zelf, maar die kijkt waarschijnlijk glimlachend toe vanuit de gitaarhemel.

Als het publiek de Stadszaal verlaat, klinkt door de dikke deuren het “We want more” vanuit de grote zaal met Frans Bauer-fans. Die was dus kennelijk ook heel goed. Maar dan anders …

P.S. : Voor wie geïnspireerd raakt door de gypsy-gitaarjazz van Stochelo Rosenberg, is het goed te weten dat hij zijn eigen Rosenberg Academy heeft: www.rosenbergacademy.com. Of je er zo goed mee wordt als de meester zelf, is de vraag, maar het is een mooie uitdaging.

Meer foto’s vindt u op de Facebook-pagina van Walter Goyen (ook voor mensen zonder Facebook).