‘Het maakproces, het vakmanschap en het ambachtelijke zijn voor kunstenares Maria Roosen even belangrijk als het uiteindelijke resultaat’, meldt het persbericht van kunsthal KAdE. Nu zit het met het vakmanschap en het ambachtelijke van het glasblazen helemaal goed. Geweldig wat hier is gepresteerd.
Maar meer dan om het maakproces gaat het om het idee, de creativiteit, de verbeelding. Maria Roosen daar over: “Verbeeldingskracht maakt het leven een stuk aangenamer, plezieriger en draaglijker. Verbeelding is nodig om het leven te begrijpen.”
Met het eerste deel van die verklaring zit het wel goed. Het tweede is discutabel. Is het leven niet beter te begrijpen met een realistischer benadering? Met te ervaren wat er daadwerkelijk te zien, te horen, te ervaren is? Voer voor psychologen.
Roosen zegt voorts haar beelden te beschouwen als ‘tools for feelings’. Als gebruiksvoorwerpen, bedoeld om gevoelens weer te geven die gedachten oproepen bij onderwerpen als groei, bloei, vruchtbaarheid, liefde en dood.
Wat zien we: glazen borsten, glazen piemels, vazen en kannetjes zonder piemels, kannetjes met piemels, kannetjes die – in plaats van tentharingen – een tentje overeind houden, glazen slingers en vooral veel, heel veel glazen bollen met een staart, die nog het meest weg hebben van spermatozoïden.
Wat dit laatste betreft blijkt die indruk te kloppen want Roosen zelf spreekt ook van spermatozoïden. De vormgeving is simpel recht-toe, recht-aan. Allemaal min of meer hetzelfde. Na er tien te hebben gezien weet je het wel; dan loop je de tientallen andere voorbij. Je verbeelding laat je ook al in de steek: geen groei, geen bloei en ook al geen vruchtbaarheid.
De glaskleuren zijn mooi, subtiel, evenals hun namen: pflaumenblau, irisgold, opalflieder, dunkelheliotroop, elfenbein. Roosen gebruikt alle kleuren die in de glasblaaskunst voorhanden zijn, ook voor de grote borsten die – hoewel fraai van vorm – een beetje eenzaam aan de muren hangen, los van het leven, zonder verdere context of relatie.
Nee, dan de madonna met de reusachtige ketting, die vanaf haar schouders langs de muur omlaag gaat en in steeds grotere ‘kralen’ wel tien, twaalf meter over de vloer ligt gedrapeerd. Driekwart van het zaaltje wordt er mee gevuld.
Dit is nou eens een beeld waar je als kijker wat mee kunt. Het staat ergens voor. Het nodigt uit om er bij stil te staan, om te kijken. Het vertelt een verhaal. Welk verhaal mag iedereen voor zich uit maken. Zelf noemt Roosen het haar Roosenkrans.
De tentoonstelling van Maria Roosen in Kunsthal KAdE duurt tot 7 januari 2018. Het adres is Eemplein 77, naast de bibliotheek. De reguliere toegangsprijs is 12 euro. Studenten en CJP: 6 euro. Met Museumkaart is de toegang gratis, en ook voor jongeren tot 18 jaar.