Rare nacht… ook onrust over het feit dat ik niet eerder het gevoel van gemis had… de vakantietijd en wel vaker een stilte van zijn persoon maakte mij en nog een aantal niet alert genoeg… maar nu wetende wat we weten had het niets uitgemaakt… hij lijkt deze keer niet om hulp geroepen te kunnen hebben…
Robin Tan was en is geen vriend van mij in de vorm van we zien elkaar met regelmaat en doen toffe dingen samen… ik kende zijn naam langer dan zijn persoon…
Mijn eerste fysieke contact was naar aanleiding van een stuk over FLUOR waar hij het toen en nu, haarscherp uitlegde aan vriend en vijand… het staat nog ergens online… We hebben daarna nog velen discussies gehad over de App, Facebook, MSN, telefoon, rooksignalen, twee maal toe onderweg naar het ziekenhuis, in de kroeg en natuurlijk staand kijkend naar een band… gesprekken waren het meestal niet… steevast was hij het met mij oneens waardoor hij voor mij een, filosofisch, politiek of cultuurminnend klankbord was en dat wist hij…
Mijn politiek concept omarmde hij wel, met de mededeling dat het toch nooit ging lukken met de anarchisten in de partijen die er nu zitten… mocht het wel lukken dan vond hij wel dat hij een plaatsje verdiende en dat wilde hij rete graag.
Het kraken van de grachtenkerk en de oprichting van De Kelder was vooral fun en PUNK… ze deden maar wat op gevoel en wilde daarna pas een lans breken voor de jongeren en popcultuur in Amersfoort… wat helaas vertelt hij mij een succes werd waardoor het spel een serieuze zaak werd en de verplichtingen de vrijheid… hem in ieder geval ontnam…
Hij vertelde mij dat hij toen hij in het stadhuis voor Groenlinks zat wel het gevoel heeft gekend van noodzaak hebben en er wel toe leek te doen… Je kon dan wel dingen sturen en voor elkaar krijgen… Dat is bij mij blijven hangen…
Zijn hunkering naar aandacht, zijn wens dat te vertellen wat hij te vertellen had maakte dat hij artiest wilde zijn… dat ontkende hij steevast… om dan 10 minuten later een tekst op te sturen… met daarbij een opname… Zijn primaire gitaar akkoorden met daar overheen zijn monotone maar zeker niet valse actievoer stem kwam dan in de nacht met regelmaat uit mijn boxen…
“En wat vind je er van” Prachtig Robin… maar oefen vooral op het gitaarspel… als dat beter wordt gaan we opnames maken… “Ja maar ik hoef er toch niet mee op te treden”
Die loop… van ik wil er niets mee en wel met materiaal komen en dan weer Ïk kan het niet” was van een kinderlijke proportie… Mijn stukje ergens over de muzikant die maar op 1 plek, 1 op 1 de waardering van het publiek kan oogsten, nl. op straat… en je volle of lege pet je waardering is… heeft hem toen laten besluiten om met zijn gitaar op de terrassen de mensen te gaan verrassen… “Gewoon doen zeiden we tegen elkaar”
Zijn idolatie en vereenzelviging van, over en met Curt Kobain en zijn einde… was soms gewoon eng te noemen… De Nirvana tribute in FLUOR die dat met hun team prachtig gefaciliteerd hadden, was werkelijk het hoogtepunt in zijn leven… hij is er maanden daarna nog over bezig geweest… Vooral over zijn eigen optredens… Op de dag zelf was het… “Ze gaan nog handtekeningen aan mij vragen” “Grapje natuurlijk”
Maar dat he… dat… was het hem… hij wilde geen artiest zijn… deze man klaarblijkelijk zonder verdere familie en met heel veel vrienden had aandacht nodig… aandacht die mensen om hem heen echt wel gaven maar nooit genoeg kon zijn voor de ziel van een eenzaam mens…
Bizar… gistermiddag 4 uur before… knal ik op gevoel Nirvana op mijn timeline… in het op mijn dagelijkse concept #VanMijVoorJullie en ik wist toen nog niet waarom…
Met Hanny Venderbos, Bert van As, Mariëlle Hartsuiker en Riekje Hoffman is er nu contact met politie en inmiddels bewindvoerder… Wil iedereen die nog wat voor hem wil betekenen zich bij ons melden… wij kennen ook niet al zijn vrienden en wellicht zijn er meer die wat willen en kunnen doen… en ook meer van hem weten… want we laten deze man niet zomaar de stad verlaten… #Toch
Repeteren voor zijn! tribute…
Met Eline de Boer, Jeroen de Valk en Erno Eskens en ik moest van hem op Cajon…
Facebook Video
