Meliger dan Jiskefet, Kreatief met Kurk en Sjef van Oekel bij elkaar is De Stille Fanfare. De Amersfoortse non-muzikanten verzorgden wederom een absurdistische Nieuwjaarsreceptie in Theater De Lieve Vrouw.

Het toneelbeeld leek op het Laatste Avondmaal, zij het dat de catering was verzorgd door een bezorg-Chinees. Een kleine versie van het Vrijheidsbeeld werd ieder kwartier met uiterste precisie een halve meter verplaatst. De ‘trombonist’ van de fanfare hield een talkshow en vroeg iedere gast: ,,Wat zal ik u inschenken? Een glas water of eh, een glas water?’’ De markies-generaal hield een gewichtige toespraak zonder kop of staart, eindigend met een versie van My Way in steenkolenengels, zeldzaam vals gezongen. Wijlen Sid Vicious kon er een puntje aan zuigen.

Dick Cools als toegewijde spreker terwijl Ron Jagers geconcentreerd zijn triangel bespeelt- Foto Cees Wouda

De Stille Fanfare biedt een zorgvuldig gecultiveerd soort meligheid en doet dat het hele jaar door op allerlei plekken, met als vaste prik: de Nieuwjaarsreceptie, elke eerste januari in het Amersfoortse Theater De Lieve Vrouw. Hoe lang al? Eerder presenteerde het niet-spelende orkest – de leden marcheren met diepe ernst maar weten letterlijk van toeten noch blazen – er een live-cd, een studio-cd, de uitgangspunten van de Partij Tegen De Dieren en een Blootkalender met veel lange onderbroeken. De Stille Fanfare was er vorig jaar, het jaar daarvoor en daarvoor, en zo verliest zich dat in de nacht der eeuwen.

Het thema was afgelopen nieuwjaarsdag: Amerika. De fanfare had namelijk – en dat is écht waar, de nationale en internationale media berichtten erover – vorig jaar New York bezocht, waar het mee-marcheerde op de Veterans Day. New Yorkers waren, naar verluidt, extatisch over de inbreng van ‘The Silent Brass Band’.

De veelvuldig gelauwerde fotografe Carla Kogelman, evenals de fanfareleden afkomstig uit Amersfoort, was meegegaan en presenteerde een fotoboekje met haar beeldverslag. Het boek is verkrijgbaar via www.stillefanfare.nl, evenals eerdere merchandise, waaronder het spannende boek ‘De Stille Fanfare en het mysterie van het verdwenen baton’ en de genoemde cd’s.

De Stille Fanfare in een verdiepend gesprek – Foto Cees Wouda

Het ‘orkest’ heeft zich in de loop der jaren een steeds uitdijende aanhang verworven. Katerige bezoekers, nog lang niet bijgekomen van de oudejaarsnacht, moesten met verbazing constateren dat de gratis kaartjes al dagen van tevoren waren gereserveerd. Ook wat niets kost, kan op raken, zo blijkt maar weer eens. Het was nog nét geen ellebogenwerk om op de reservelijst te komen.

Een in het oog springend lid van De Stille Fanfare is natuurlijk Ron Jagers, sinds jaar en dag de alternatieve kunstpaus van Amersfoort. De boomlange Bekende Amersfoorter ‘bespeelt’ een piepkleine triangel. De fanfare is echter grotendeels een geesteskind van de acteurs Jelle de Bruijn en Dick Cools, die samen het duo Arbimoflex vormen. De Bruijn is de slungelige ‘trombonist’, Cools de gewichtige ‘markies-generaal’ die met zijn baton voorop loopt en ‘hup, een, twee, drie’ roept. Ze kunnen nog járen en even zovele Nieuwjaarsrecepties mee.

De Stille Fanfare geeft een persconferentie die Monty Python niet zou misstaan – Foto Cees Wouda