Gejuich, gejoel, geklap: liedjesschrijfster en zangeres Roos Blufpand stapt – op blote voeten – in theater De Lieve Vrouw in haar eigen stad Amersfoort in een warm publieksbad. Het eerste lied is Ik ben. Met bijvoorbeeld de zinsnede: ‘Ik ben bang om niet geliefd te worden’. En ‘bang om altijd maar naar meer te verlangen’, ook al heb je al zo veel. Teksten waar menigeen zich in kan herkennen.

Roos Blufpand en haar bandleden zingen acapella – Foto Cees Wouda

In het lied Coitadie verwijst ze haar achternaam en daarmee op haar Surinaamse wortels: opa Blufpand was Surinaams. Coitaidie betekent zo veel als ‘ik leef met je mee’ of ‘ik wil er voor je zijn’. Een tweede naar Suriname verwijzend lied is Blaka rosoe: Zwarte roos.

De liedjes variëren sterk in stijl en de houding van de artiesten houdt daarmee gelijke tred, de ene keer vrolijk, uitbundig, een andere keer ingetogen, melancholisch of jazzy. Een muzikale hoofdrol is er voor popcellist Jurriaan Westerveld. Hij laat zijn cello zingen, zoemen, krassen en pruttelen.

Roos Blufpand zingt één van haar ingetogen nummers – Foto Cees Wouda

Daarmee is niets ten nadele van de andere muzikanten gezegd. Zo gaat drummer Rick van Dunn – als het zijn beurt is – heerlijk los. De arrangementen liggen fraai in het gehoor.

Tijdens de liedjes die Roos in haar eentje zingt, zich zelf op de piano begeleidend en alleen de cello er bij, zijn de teksten goed te verstaan. Dat is niet het geval wanneer alle instrumenten en de achtergrondzangeressen er bij komen. De muziek is dan al snel te hard om de teksten nog door te laten komen. En dat is jammer, want die teksten zijn mede haar kracht.

Dit laatste wordt weer duidelijk in een van de nieuwste liedjes, Afscheid, waar in ze de geestelijke achteruitgang van haar oma beschrijft. Oma neemt daar onontkoombaar afscheid van alle dingen in haar huis, zelfs van haar eigen spiegelbeeld en tenslotte van de foto aan de muur waar op haar lief, haar al veel eerder gestorven echtgenoot staat. Een simpel, maar indringend lied dat de mens met de sterfelijkheid van geliefden en van zich zelf confronteert.

Even later is het weer allemaal vrolijkheid, dansen, grappige verhalen vertellen en lachen. De show must go on, en dat gebeurt: bruisend. Zoals Roos zelf zegt: “Soms wil ik achter de piano kruipen en een klein liedje zingen, en soms wil ik juist opstaan en me mee laten slepen door het ritme van de bas en drums.’’

Vol expressie zingt Blufpand haar meer uitgesproken werk – Foto Cees Wouda

Na een theehuizentour door heel Nederland kwam in mei 2014 haar debuutalbum Ik ben uit.

Roos’ eerste, echte theatertour Tijd voor Thee loopt tot eind april.

Roos Blufpand, 27 februari in De Lieve Vrouw
Piano en zang: Roos Blufpand, piano en backing vocal: Mijke Breepoel, backing vocal Lise Low, cello Jurriaan Westerveld, bas Paul Klinkhamer, gitaar Nikolai Serda, drums Rick van Dunn
Website: www.roosblufpand.com

Meer foto’s zijn te bekijken op de website van Cees Wouda.