‘Ja, ik sta er vierkant achter’; zo begon het stadsgedicht van stadsdichter Nynke Geertsma, afgelopen zaterdag in het Mondriaanhuis. De eerste vrouwelijke stadsdichter(es) van de stad opende hiermee een kunstwerk ter meerdere eer en glorie van de belangrijkste Amersfoorter aller tijden. Wie was dat? Juist ja: Piet Mondriaan.
Iedereen die er toe doet in de Amersfoortse cultuur was aanwezig; naast Geertsma onder anderen conservator Onno Maurer en organisator Katjuscha Otte. Beiden benadrukten dat Mondriaan ook heel figuratief kon schilderen, met soms zelfs ronde lijnen, maar dat het grote publiek hem vooral kent van zijn hoekige schilderijen in primaire kleuren.
Het kunstwerk voor Mondriaan werd ontworpen door Frank Halmans en is passend in menig opzicht. Het is bevestigd aan het hek voor de Kortegracht, en daarmee geen obstakel. Het bestaat uit primaire kleuren in een overzichtelijk ontwerp, en is daarmee typerend voor het werk waarmee Mondriaan voortleeft. Het heeft het uiterlijk van een telraam, en laat daarmee de Lagere School herleven, waarboven de schilder het levenslicht zag, en waarin Mondriaan zijn eerste artistieke impulsen kreeg.
,,De onthulling vindt plaats op de verjaardag van Mondriaan; hij is hier op 7 maart 1872 geboren”, zei Maurer. Dit jaar staat ook de Kunstvaarroute in het teken van Mondriaan. Otte, projectleider hiervan: ,,We hebben kunstenaars gevraagd om zich te laten inspireren door elk van de vijf fasen in de kunst van Mondriaan, van landschappen via kubistisch werk naar zijn abstracte werken.’’
Schipper Kees Ruijgh, een van de onmisbare vrijwilligers van Waterlijn, kreeg een Mondriaan-stropdas omgeknoopt van de wethouder.
De muziek werd verzorgd door het Metropole Duo onder leiding van gitarist Peter Smit. Gewoonlijk vormt het trio twee derde van de al even onmisbare band Dutch Treat met Nynke Geertsma als zangeres. Zonder Geertsma speelde het duo boogiewoogie, zij het zonder pianist: de bassist nam de linkerhand voor zijn rekening, de gitarist de rechterhand.
Geertsma dichtte:
“Ja, ik sta er vierkant achter,
achter alles wat ik maak.
Vaak rechtlijnige gedachten,
soms een rondje van de zaak.
Boogie Woogie, dé victorie
kwam p.m., onafgewerkt.
Van die miljoenen, potverdorie
heb ik zelf dus niets gemerkt.
Het leven is niet altijd fair,
doch overall is het niet slecht:
ik heb m’n square, ieder z’n share
en al wat krom is, wens ik recht.”