,,Het rauwe, simpele, de pure emotie, het niet te rationaliseren ‘onderbuikgevoel’. Verhalen van diep ongeluk en hoe je daarmee omgaat. Muziek moet soul hebben.’’ Dat is wat zangeres Anne May (Mae) de Bruyn Prince raakt in oude blues, funk en New Orleans muziek. En de liefde voor die muziek delen de bandleden van Mae Brown met elkaar. Minder bekende nummers uit de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw hebben ze een eigen -semi akoestische- twist gegeven. Voorwaarde: het moet swingen! Zondagmiddag 3 maart is Mae Brown te beleven in de Mannenzaal in Amersfoort.
,,Blues helpt de rottigheid verwerken en is vaak een aanklacht tegen onrecht.’’ Frontvrouw Anne May de Bruyn Prince weet dat als geen ander. Ze heeft eufemistisch gezegd een turbulente jeugd gehad, maar er was altijd een constante: muziek. ,,Ik heb Jazz met de paplepel binnen gekregen”, vertelt ze met een lach, ,,en mijn familie is altijd muzikaal actief geweest en is dat nog steeds. Mijn vader is vader jazzpianist, een oom en neef zijn bassist, mijn dochter is singer/songwriter en mijn zoon drumt.’’
Roots van Mae Brown
Mae Brown is geleidelijk ontstaan. Haar roots liggen in de jaren negentig, vertelt Anne May, wier ,,grote heldin’’ de Amerikaanse jazzzangeres Ella Fitzgerald is.,,Bassist Robert Zimberlin en ik hebben elkaar destijds leren kennen in de Utrechtse ‘bandjesscene’. Hij speelde in Homesick and the Backstabbers en ik was leadzangeres bij de elfkoppige funkformatie Litho. Ergens begin 2000 hebben we een eerste versie van Mae Brown geformeerd en speelden we in de kroegen van Nederland, België en Noord-Frankrijk.’’ De band heeft in de loop van de jaren verschillende wisselingen ondergaan. Maar inmiddels heeft de formatie haar definitieve vorm gekregen met gitaristen Roel Weggemans en Jeff Zimberlin en drummer Robert Zimberlin.
Verhaal
Mae Brown laat zich inspireren door grootheden zoals blueszangeres Koko Taylor, singer/songwriter Bonnie Raitt, zangeres Dinah Washington, gospelzangeres Etta James en singer/songwriter Ann Peebles. ,,Alle songs zijn een vertrekpunt, we hebben geen ambitie om zo dicht mogelijk bij het origineel te blijven’’, legt Anne May uit. ,,We maken met elke nieuwe song als het ware een reis en zien dan waar we uitkomen. Als het resultaat ons bevalt, nemen we die song op in ons repertoire. Wel moet er een verhaal in zitten en swingen. Maar soms maken we er helemaal geen woorden aan vuil en is het enige criterium of wij het met z’n vijven een lekker nummer vinden om te spelen.’’
‘Blues & Bliss’
Het centrale thema van het optreden op zondag 3 maart in Amersfoort is ‘Blues & Bliss’. Anne May zingt en vertelt over verloren en gevonden liefdes, over foute en fijne mannen, verdriet en geluk. Gevraagd naar welke song haar diep heeft geraakt is ze even stil. ,,Dat wisselt, maar nu heb ik een heel speciale band met het nummer ‘miss Celie’s Blues uit de film The Color Purple. Dat nummer draag ik zondag op aan mijn jongere zus.’’
Mooie glimlach
Anne May kijkt uit naar het concert. ,,De Mannenzaal is een prachtige en bijzondere plek midden in Amersfoort.‘’ In die intieme sfeer belooft ze het publiek ,,een welkome warme middag met mooie en soms gewoon lekker swingende muziek en persoonlijke verhalen.’’ Met een andere belofte besluit ze: ,,Dat iedereen met een mooie glimlach naar huis gaat.’’
Mannenzaal Westsingel 47, Amersfoort zondag 3 maart aanvang 15.00 uur. Meer informatie op www.mannenzaal.nl. Kaarten kosten € 10,00 voorverkoop via info@mannenzaal.nl. Aan de deur kosten kaarten € 12,50. Kinderen 0-5 jaar gratis / 5-16 jaar € 2,50.