Lonneke van Straalen soleert tijdens Zomerconcert

Lonneke van Straalen. Foto: Merlijn Doomernik

Op blote voeten

Violiste Lonneke van Straalen (1985), geboren en getogen in Hoogland, vers uit de repetitie met het AJO, schuift aan voor een gesprek over één van haar grote liefdes; de muziek en in het verlengde daarvan haar viool. In de St. Xaveriuskerk, thuisbasis van het AJO, oefende ze met het orkest de Tzigane van Ravel. Het is een wervelend stuk waarin alle mogelijkheden van de viool worden verkend. Op blote voeten, in volle concentratie en tegelijkertijd ontspannen ogend, nam ze de aanwijzingen van dirigent Rolf Buijs in zich op en speelde ze haar solo in interactie met de jeugdige musici.
,,Het is zo fijn om met elkaar te musiceren. Dat gevoel slaat ook op mij over. Zo vanzelfsprekend is dat namelijk niet altijd. Bij professionele orkesten merk je soms aan musici dat het gewoon werk is. En voor iedere baan, ook in de muziek, geldt dat je het voor jezelf interessant moet houden.”

Overal voor in

Op de vraag hoe zij haar werk voor zichzelf boeiend houdt, antwoordt Lonneke: ,,Ik vind heel veel dingen leuk en ik ben overal voor in. De veelzijdigheid van mijn werk, de diversiteit van concerten en optredens op soms bijzondere plekken, maken het heel afwisselend.”

Organisch en dynamisch

Als voorbeeld vertelt ze over recente twee projecten in respectievelijk Engeland en in eigen land. ,,In Londen heb ik me met het Aurora-orchestra, een jong, ambitieus orkest waar ik deel van uitmaak, op de vijfde symfonie van Beethoven gestort. Ons streven was om vanaf de eerste repetitie het stuk compleet uit het hoofd te spelen. Dus zonder bladmuziek, muziekstandaard of stoelen als belemmering. Voor mij was het op een bepaalde manier bevrijdend. Natuurlijk luister je altijd naar elkaar als je musiceert, maar deze aanpak maakte het heel organisch en dynamisch. Je communiceert heel zichtbaar en dat spreekt mij zeer aan. Natuurlijk is het intensief en pittig. Een maand van huis weg vond ik ook best lang, maar het levert me zóveel spelvreugde en plezier op dat het als geheel toch goed in balans voelt.”

Organisatietalent

Met twee jonge kinderen en een partner die ook uitvoerend musicus is en met wie ze zelfs samen optreedt, komt het organisatietalent van Lonneke goed van pas. Kwestie van een strakke planning en bij momenten de teugels juist laten vieren, zo klinkt door in haar verhaal. ,,Ik wil heel graag doen wat ik doe; vioolspelen op hoog niveau. Een en ander houdt in dat ik soms lang van huis ben en de kinderen minder zie. Het zij zo. Op andere momenten haal ik het weer in en breng ik veel tijd met ze door. Vanuit Londen ben ik twee keer op en neer geweest om bij mijn gezin te zijn. Daar geniet ik dan dubbel van.”

Angsthazen en durfals

Zoals gezegd maakt de combinatie van alle verschillende activiteiten het voor haar boeiend. Amper terug van haar Londense Beethoven-avontuur, diende zich alweer een nieuwe uitdaging aan van geheel andere orde. In Tivoli-Vredenburg gaf Lonneke, samen met het Radio Filharmonisch Orkest, een speciaal theatraal concert voor duizend vluchtelingenkinderen. ‘Angsthazen en durfals’ heette de symfonie waarin alle kinderen actief aan mee konden doen. Lonneke: ,,Gedurende twaalf weken hebben de muziekdocenten van de verschillende basisscholen de kinderen voorbereid op dit optreden. Voorafgaand aan het concert heb ik alle AZC’s bezocht. Indrukwekkend vond ik het.”