´Het Mirakel van Amersfoort´: wie was Geertgen Arends?

Ooit, in een ver verleden, was er een meisje dat het klooster in ging en als geschenk een beeldje meenam. Ze schaamde zich zo voor het foeilelijke beeldje, dat ze het in de gracht wierp. Later werd het beeldje er door een zekere Margriet weer uitgevist en bleek het miraculeuze eigenschappen te hebben. Dit is in het kort het verhaal van ‘Het mirakel van Amersfoort’ De volledige versie wordt uit de doeken gedaan op vrijdag 5 juni.

Dan speelt de Brassband Amersfoort samen met theatermaker Patrick Nederkoorn ‘Het Mirakel van Amersfoort’ in Het Klooster (Leerhotel). Het lijkt misschien een vreemde combinatie, een brassband en een theatermaker, maar vorig jaar hebben ze ook al samen op het podium gestaan bij de talkshow ‘De staat van de stad’. Dat voelde goed en toen de brassband op zoek was naar een boeiend format werd er al snel gedacht aan Nederkoorn. Hij is op 5 juni de verteller van het verhaal, maar ook de criticaster, want is het wel echt allemaal zo gegaan als dat het ons al die eeuwen is voorgehouden? Wie was Geertgen Arends en waarom moet uitgerekend een Nijkerkse (er komt niets goeds uit Nijkerk!) zo bepalend zijn voor de historie van Amersfoort? En wat vond Margriet eigenlijk precies? Was het wel een beeldje, of toch iets anders? Theatermaker Nederkoorn gaat het ons allemaal vertellen.

Tussendoor worden de orkestleden voorgesteld aan het publiek en wordt er wat verteld over de instrumenten die ze bespelen. Wat doet bijvoorbeeld een slagwerksessie bij een brassband? Mag dat wel of is het vloeken in de kerk?

Dat Het Klooster is gekozen als locatie voor de voorstelling heeft alles te maken met het verhaal, dat moge duidelijk zijn, waarbij het best nog wel spannend is voor de brassband vanwege de bijzondere akoestiek.

Tijdens een bezoek dat ik bracht aan een repetitie kwam de voorstelling al tot leven. De muzikale bijdragen van de band en de uitleg van Nederkoorn zorgden ervoor dat het verhaal tot de verbeelding ging spreken. Je zag bijvoorbeeld Geertgen ietwat ongemakkelijk schuifelend rondwaren bij het water en bijna achteloos het beeldje weggooien.