Iedereen is het erover eens: de Pelgrimsdeuren van Eric Claus in Onze Lieve Vrouwetoren zijn een aanwinst voor de stad. Prachtige deuren, een verrijking. In het Rietveldpaviljoen op de Zonnehof was ter gelegenheid van de deuren een expositie over het werk van Claus ingericht. Deze werd dit weekeinde afgesloten met een verrassend en smaakvol Pelgrimsdiner.
Door Gerard Chel
Je kunt Terts Brinkhoff – bedenker van onder meer de Parade – natuurlijk wel om een boodschap sturen. Het creatief brein verzint altijd wel iets dat in cultureel opzicht de aandacht trekt. Nieuwste loot aan zijn ent is ‘Diner van het Idee’, waarmee hij voortaan tentoonstellingen in het Rietveldpaviljoen wil afsluiten. Om daarmee ook geld in te zamelen voor een nieuw project, want een derde van de opbrengst is daarvoor bedoeld.
Foto: Gerard Chel
Sowieso mag Amersfoort Brinkhoff wel dankbaar zijn dat hij met zijn bedrijf Mobile Arts is neergestreken in het Rietveldpaviljoen. Daardoor lijkt het gebouw, dat landelijk van aanzienlijk architectonisch belang is, vermoedelijk van een soort glijdende ondergang gered. Om vervolgens de deuren open te houden, zodat iedereen binnen kan lopen.
Nu konden wij voor het Pelgrimsdiner niet zomaar binnenlopen, want deelname aan dit cultureel-culinair avondje vergde wel een investering vooraf van €50 per persoon. Maar wij kregen daarvoor niet alleen onbeperkt eten en vooral drinken, maar bovenal creatieve expressies in de vorm van mimiek, dans, muziek, beweging, improvisatie en als een soort toetje-maar-dan-als voorgerecht de wonderen van Fons Asselbergs, ooit wethouder te Amersfoort en ooit directeur van de Rijksdienst Monumentenzorg.
foto: Gerard Chel
Het diner begon in de OLV-toren met niet alleen mimiek, maar ook soep, calvados en prosecco waarna het gezelschap, al enigszins wankel, koers zette naar de Zonnehof waar de volgende gangen van het diner, voortreffelijk bereid overigens door André Amaro, ons werden voorgeschoteld. Met het witte kubisme van Rietveld als decor prikten wij onder meer beige humuspasta, groene wasabikaas en bruine ossennek aan onze vorken.
Heel mooi was de – veel te korte – uitvoering van Oscar Jan Hoogland op zijn klavichord. Vervolgens brachten dansers ons, tesamen met aardbeien&slagroom, als finale volledig in de ban van het beeldhouwen.
Mooi initiatief van Terts Brinkhoff dat hopelijk een vervolg krijgt.
Andre Amaro
Foto: Gerard Chel