,,Als je van een stad houdt, wat doe je dan? Dan wil je erover lezen, er rondlopen, rondkijken, de sfeer proeven, leuke mensen ontmoeten… En soms zou je willen dat de tijd even stilstaat, zodat je al het moois kunt vasthouden.” Deze zinnen vormen het begin van het boek ’52 Amersfoortse stadsgedichten en stadsgezichten’, een net uitgekomen bundel van stadsdichter Nynke Geertsma en haar partner fotograaf Remko Schotsman. Samen tonen zij hun passie voor Amersfoort in woord en beeld. Herma Klein Kranenberg interviewde hen voor Eempodium en Golfbreker Radio.

Nynke Geertsma en Remko Schotsman met hun bundel vol stadsgedichten en stadsgezichten.

Tweeënvijftig gedichten van Nynke passeren de revue, ieder voorzien van een zwart/wit foto van de hand van Remko. Zo voeren ze de lezer mee het jaar door en presenteren ze hun kijk op verschillende bijzondere eigenschappen, activiteiten en sferen van Amersfoort en haar bewoners. Nynke: ’Het liefst zou ik een tijdreis maken en zien hoe het vroeger was.’ Via dit boek leggen dichter en fotograaf vast hoe zij het Amersfoort van nu zien en ervaren. Een tijdsbeeld, gevangen in poëzie en foto’s.

Sinds Nynke Geertsma begin 2015 tot stadsdichter van Amersfoort werd gekozen, heeft ze ruim honderd gedichten geschreven voor en over de Keistad. Of het nu over het spektakel rondom The Passion ging, een rage als Pokémon, een speciale gebeurtenis of festival in de stad, een mooi gesitueerd plekje net buiten de stad of een monumentaal pand in hartje centrum, je kunt het zo gek niet bedenken of Nynke zette het om in poëtische taal.

Dynamisch dichten

,,Gedichten zijn heel dynamisch. De ene keer schaaf ik er heel veel aan en ben ik er dagen mee bezig. Een andere keer is het een heel natuurlijk proces en vloeit het gedicht in één keer uit mijn pen. Als ik helemaal vast loop, leg ik het weg. Na een tijdje vind ik het dan weer en ‘weet’ ik hoe het moet. Soms is het een kwestie van twee woorden omwisselen waardoor het opeens wél klopt. Ik bewaar trouwens alles wat ik schrijf. Al met al heb ik een aardig archief opgebouwd.”

Remko volgde van nabij de totstandkoming van de stroom gedichten van zijn vriendin. Daar waar Nynke speelt met woorden, is Remko vooral bezig met beelden. Remko: ,,In het weekend wandelen we veel door de stad. Altijd met m’n camera op zak. Wat mij opvalt of fascineert, fotografeer ik. Vaak keer ik terug op dezelfde plek om opnieuw te kijken en te fotograferen. Met mijn fotografie is het een beetje zoals Nynke dicht: de ene keer is het in één keer raak, de andere keer maak ik eindeloos foto’s voordat het resultaat naar mijn zin is. Dat gold bijvoorbeeld voor het musje dat in het boek staat bij het gedicht ’Meet en tweet’. Dit Amersfoortse musje is echt aan het tweeten met z’n snavel open. Nou, daar zijn heel wat musjes aan voorafgegaan. Enorm beweeglijke vogeltjes zijn het, lastig te fotograferen dus.”

Babbeltje

Remko maakt tijdens het fotograferen graag een babbeltje. ,,Op straat ontmoet je zoveel verschillende mensen. In een grijs verleden heb ik sociologie gestudeerd, dat verklaart misschien mijn interesse in mensen en hun beweegredenen. De Pokémonrage was wat dat betreft een goudmijn. Wát een verschijnsel was dat. De taferelen die zich afspeelden rondom het Sasje, het bruggetje bij de Koppelpoort, waren ongekend. Honderden kinderen en volwassenen op Pokémonjacht. Ik op mijn beurt heb de Pokémonjagers gevangen in een reeks foto’s. Een daarvan is in het boek beland: een vader die druk aan het zwaaien is met zijn mobiel, en daarnaast zijn zoontje dat totaal niet bezig is met het spel dat toch voor kinderen bedoeld leek.”
Nynke vult aan: ,,Remko ving de spelers met zijn camera, terwijl ik me concentreerde op het spel. Ik had de Pokémon-app gedownload om zo het bijbehorend vocabulaire te leren kennen, omdat ik er een gedicht over wilde schrijven. Maar het is een erg verslavend spelletje, dus in no time was ook ik behoorlijk fanatiek Pokémonjager geworden. Zulke gekke vormen nam het aan.” Het gedicht Pokémania en de bijbehorende foto geven een perfecte impressie van het geheel.

Dichter bij elkaar

Een favoriet gedicht van Remko in het boek ’52 Stadsgedichten/Stadsgezichten’ is het gedicht De Lichtenberg, over het voormalige ziekenhuis. Nynke’s favoriete foto is die van het hek bij de Coelhorster appelgaarde. ‘Die foto doet me denken aan de omgeving waarin ik ben opgegroeid.’ Een goede tweede is de foto die staat afgedrukt naast haar gedicht ‘Dichter bij elkaar’. Twee jongetjes op de rug gezien, de armen om elkaars schouders geslagen in een liefdevolle omhelzing. ‘Zo schattig, die móest erin, geen twijfel mogelijk. Prachtig.’

Dichter bij elkaar kun je niet komen, zo lijkt deze foto te zeggen. Uit de tekst spreekt eenzelfde verbondenheid, die onbedoeld misschien ook de innige band tussen Nynke en Remko aanroert. Wie zal het zeggen? Laat de woorden en de beelden maar voor zichzelf spreken.

Ik dicht bij jou
en jij bij mij
en samen, samen
dichten wij
(…..)
van river deep
tot mountain high
ben ik dichter bij jou
en jij bij mij

Het boek ’52 stadsgedichten en stadsgezichten’ is te bestellen voor € 18,95 via nescionomen@planet.nl Het boek is ook verkrijgbaar bij boekhandel Veenendaal, de Algemene Boekhandel en Bruna in Hoogland.