Theater De Lieve Vrouw was op maandagavond tot aan de nok uitverkocht voor De Uitdaging. Het grenzen slechtende theaterconcept van de Amersfoortse muzikant Thijs Borsten krijgt na vier seizoenen waardering van de landelijke media (van Telegraaf tot NRC), hetgeen niet zonder gevolgen blijft. Dat een heuse BN’er aanschoof voor een fractie van zijn reguliere tarief – Ernst Daniël Smid – kon natuurlijk ook nooit kwaad. Lezers van de dames- en roddelbladen weten alles over zijn veelbewogen privéleven.
Prachtig om te zien dat die man ook nog en allereerst bariton is, alsmede nooit te beroerd om bij Borsten cum suis in het diepe te springen. Een psalm uit zijn kinderjaren, een door Joe Cocker geïnspireerde ‘You Are Too Beautiful’, maar ook vertrouwde aria’s van Mozart; het klonk als een klok. Hij gaat met zijn enorme lijf een paar meter van de microfoon staan, zet een keel op en verplettert iedereen.
Erminia Ferdinándes Córdoba en Ernst Daniël Smid in een vurig duet.
Foto: Cees Wouda
Maar eigenlijk ging het daar niet om; het ging om de samenwerking van volstrekt tegenstelde artiesten, waar Thijs Borsten voor ijvert. Op maandag was Smids partner de flamencozangeres Erminia Ferdinándes Córdoba. Ze stond klein en tenger naast de Nederlandse kolos maar zong als een assertief engeltje. Zoals bij alle Uitdagingen, brachten de zangers eerst hun eigen repertoire, daarna enkele versmeltende duetten en ten slotte elkaars werk.
Smid leek uiteindelijk niets liever te willen dan de door Ferdinándes Córdoba aangedragen liederen te zingen, daarbij met de hakken klikkend en met de handen klappend in de vurige driekwartsmaat die daarbij hoort. Zijn partner excelleerde in een miniopera die Borsten tussen neus en lippen op papier had gezet.
. Vanaf links: Thijs Borsten, gitarist Arturo Ramón, Erminia Ferdinándes Córdoba, Ernst Daniël Smid en drummer Arno van Nieuwenhuize.
Foto: Cees Wouda
De door gitarist Arturo Ramón ondersteunde vaste ritmesectie – basgitarist Xander Buvelot en drummer Arno van Nieuwenhuize – begeleidde gedienstig en met elastische flexibiliteit. Dat kwam van pas, want er waren al genoeg jolige personen op de bühne; naast Borsten, die zich heeft ontwikkeld tot een gelouterde showmaster, waren daar natuurlijk de bevallig giechelende zangeres en Smid, die zich dapper inhield om niet aldoor in boert en jokkernij te vervallen.
Wat herinnerde hij zich het meest van de kerk?, vroeg Borsten. Smid, quasi-beschaamd: ,,De dominee, die in plaats van ‘mijn god, mijn god, mijn god’ altijd ‘mijn goed, mijn goed, mijn goed’ riep, en daarbij vanaf het hoge preekgestoelte rechtstreeks in de bloesjes van het vrouwenkoor keek.’’
De Nederlandse kolos en het Spaanse engeltje.
Foto: Cees Wouda
Voor meer foto´s zie www.ceeswoudafotografie.nl
Ga voor tourdata naar www.deuitdaging.org.