Het is vaak moeilijk kiezen uit het culturele aanbod in Amersfoort. Voor de rockliefhebbers was zaterdag 11 oktober weer zo’n lastig keuzemoment: ga je voor de sound van de jaren ’60 en ’70 van de nog steeds jonge, overgetalenteerde DeWolff van eigen bodem? Of wordt het de prijswinnende rock van de Britse Aynsley Lister? Beide bands traden op dezelfde avond en dezelfde tijd op, maar op heel verschillende locaties in Amersfoort: in De Kelder en in De Noot. Voor de fans van het (helaas ter ziele gegane) Highlands Festival was de keuze al helemaal onmogelijk, want beide bands hebben op Highlands opgetreden. Fotograaf en verslaggever Walter Goyen lukte het om beide bands te bezoeken.
DeWolff trad in 2013 op in De Kelder en zorgde ook toen voor een dampende en uitverkochte zaal. Ook deze keer was het uitverkocht, en terecht. De oorspronkelijk uit Geleen / Spaubeek afkomstige band begon op zeer jeugdige leeftijd en is nu al een van onze toonaangevende rockbands in Nederland. Ze treden regelmatig op bij De Wereld Draait Door en gitarist Pablo was o.a. te zien in de tv-registratie van ‘Gitaarjongens’ in Theater Carré, een initiatief van Henny (“Doe Maar”) Vrienten. Dat zanger/gitarist Pablo van de Poel onlangs getrouwd is, doet helemaal niets af aan de dynamische energie, in tegendeel: Pablo klom ook deze avond weer graag op de Hammond van Robin Piso en bespeelde het enthousiaste publiek.
Eerder die avond was de zaal al opgewarmd door de Flying Trashcans uit Leeuwarden. Een passende keuze, met vrijwel dezelfde bezetting als DeWolff: gitaar, drums en keyboards, met als enige verschil dat de Friezen ook een saxofonist in de gelederen hebben. Het publiek lijkt eerst nog even de kat uit de boom te kijken, maar komt al snel helemaal naar voren en geniet van de stevige rock, die inderdaad ook aan DeWolff doet denken.
Hoofdact DeWolff zette vervolgens een sound neer die veel generaties raakt, en dat met maar drie jongemannen (de gast-slidegitarist even niet meegerekend). Achter de drums Luka van de Poel, broer van gitarist/zanger Pablo. De band tussen de broers zorgt misschien wel voor het extra strakke samenspel. Liefhebbers van Led Zeppelin en The Doors komen aan hun trekken, mede dankzij het geweldige Hammondspel van Robin Piso. DeWolff staat echter ook helemaal in deze tijd, met moderne invloeden als The Black Keys en The Black Crows. Het publiek bestond dan ook uit zeer verschillende generaties. Zoals een van de gasten, een voormalig paralympisch topsporter, voor het concert vertelde: ,,Vanwege mijn actieve sportleven had ik nooit tijd voor concerten. Nu ik gestopt ben, sleepte een vriend mij mee naar DeWolff. Die band móét je gezien hebben, werd me verteld.”
Die vriend had gelijk: DeWolff gaf weer een spetterende show. Jammer dus om dit concert voortijdig te moeten verlaten, maar dat was de enige manier om deze avond ook van Aynsley Lister een set mee te kunnen pikken. Snel door dus naar Café De Noot in Hoogland.
Aynsley Lister uit de UK begon gelukkig wat later. Al voor de vierde keer te gast in Café De Noot in Hoogland. Aynsley is kind aan huis bij Henk Hak, eigenaar van De Noot. Hak was ook de organisator van het bekende Highlands Festival, waar Aynsley als een van de weinigen zelfs twee keer optrad. Sindsdien komt Aysnley geregeld terug in De Noot. Zijn optredens betekenen ook gegarandeerd een uitverkochte avond, want het Amersfoortse publiek weet de stevige rock/blues van Aynsley Lister altijd zeer te waarderen. Vaste toegift is een geweldige cover van Purple Rain van Prince. Zo ook deze keer, hoewel het publiek de band terugriep voor een tweede toegift.
Henk Hak blikt na afloop zeer tevreden terug op een succesvolle avond. ,,Aynsley Lister is altijd geweldig. Wel jammer dat ik DeWolff moest missen”, aldus Hak. ,,Een te gekke band, die we ook op het Highlands Festival te gast hadden. Ik had ze graag weer gezien, maar je kunt nou eenmaal niet overal zijn.” Nou ja, behalve als je voor Eempodium actief bent misschien …