De voorstelling Maar Je Krijgt Er Wel Heel Veel Voor Terug belooft een “theatervoorstelling-slash-cabaretkomedie” met “veel botte grappen, mooie liedjes, absurdistische humor en een stortvloed aan herkenbaarheid”. Bastiaan Ragas en Anne-Marie Jung spelen een jong stel met een kindje. Het stuk is gebaseerd op het gelijknamige boek van Ragas. Gezien op donderdag 27 februari in De Flint in Amersfoort.
Door Hanneke Kiel
Ik wist niet precies wat ik kon verwachten. Het onderwerp yuppenstel met jonge kinderen had ik al in veel satirische programma’s zien langskomen, onder andere bij De Vliegende Panters, waar regisseur Diederik Ebbinge deel van uitmaakte. Wat kan een theatervoorstelling daar nog aan toevoegen? Duidelijk was dat de oppassen van Amersfoort goede zaken deden, want het publiek bestond grotendeels uit jonge ouderstellen. Daarnaast zag ik ook zwangere vriendinnengroepen en oudere koppels. Zoals Ragas al stelt als hij de mensen zonder kinderen vraagt zich kenbaar te maken: “Wat doe je hier dan? Je kan nu nog weg.”
De avond begint sterk, met een krachtig gezongen Endless Love. Tegen het einde van het lied wordt duidelijk dat het onderwerp van die liefde voor hem een andere is dan voor haar. Het zet de toon voor het verschil tussen man en vrouw en tussen roze wolk en werkelijkheid.
De voorstelling is een kruising tussen toneel en cabaret. We volgen het eerste jaar van twee jonge ouders met alle ups en downs, afgewisseld door liedjes en absurde sketches. De songs, al dan niet met aangepaste teksten, zijn handig gekozen voor de verschillende leeftijdsgroepen. Zo komen de jaren zeventig voorbij met een treffend Vluchten Kan Niet Meer (“de verre landen zijn Disneylanden”). De jaren tachtig herkennen we in schuifelnummers als Endless Love en Still. De jaren negentig worden door Ragas en Jung neergezet met een energiek dansnummer. Door de snelle opvolging na de liedjes voorkomen Ragas en Jung al te veel open doekjes en de songs vormen de lijm in de voorstelling.
De avond heeft een hoog tempo en platte grappen wisselen ontroerende momenten af. Jung verwisselt een paar keer razendsnel van rol en speelt dan kinderloze vriend Reinier (een naam die niet toevallig rijmt op bier, plezier en niet hier), lekker vet aangezet met een Rotterdams accent en lompe lichaamstaal.
Alle aspecten van bevalling en ouderschap komen voorbij, er valt voor iedereen genoeg te lachen en te herkennen. Wat mij vooral trof was het aanstekelijke energieniveau gedurende de hele voorstelling, waardoor het Ragas en Jung lukt de hele zaal aan het eind te laten meezingen. Een gezellige en vermakelijke avond, die de kosten van een oppas zeker waard is!
Op zaterdag 15 maart is de voorstelling nog een keer in de regio te zien, dan in De Speeldoos in Baarn, om 20.15 uur.