“Zal ik ze verraden..?”
De Matthäus-Passion is een werk gecomponeerd door Johann Sebastian Bach rond 1730 voor met name koor en ondersteund door een klassiek orkest. Jesus Christ Superstar is een rockopera met muziek van Andrew Lloyd Webber met teksten van Tim Rice gecomponeerd rond 1970 als musical. Matthäus-Passion meets Jesus Christ Superstar is een productie van Teun van Essen, Carel den Hertog, Isaäk Hofland en Flint en voor het eerst uitgevoerd in 2011 als cross-over tussen klassiek en Rock.
De evangelist begint te vertellen… We worden gegrepen door het koor met het strijkwerk en het heldere licht… Als dirigent Teun van Essen Bach laat wegsterven knalt het distortion geluid van de snaren van de metal-gitaar door de Flint… Vanaf dat moment word je meegesleept in het verhaal van liefde, vriendschap en verraad. Een verhaal dat op twee manieren in beeld en geluid wordt gebracht, op een wijze die je aandacht en denken steeds weer op een ander spoor zet, in beide gevallen wel het doodlopend spoor… Voor de pauze hangt het machtige kruis als het zwaard van Pilatus boven het podium. De verteller neemt je verder mee in het verhaal waar we het einde van kenen. Loepzuivere bassen, baritons en sopranen vertellen met zoveel daadkracht het verhaal dat het maar moeilijk drooghouden is. Judas neemt op de rockversie steeds meer afstand van Jezus… Maria Magdalena zweeft met al haar liefde voor Jezus… door het verhaal heen.
Na de pauze hangt het kruis lager… grijpbaar voor hen die Yeshua er aan vastgenageld willen zien… De eerst violist staat op en trilt zijn snaren, een engelachtige stem zet in… de aria “Erbarme Dich” knalt loepzuiver binnen en zet de traanbuisjes open… zo mooi… Judas grijpt zijn kans en pleegt zijn verraad… zijn schaduw op het doek laat zijn eigen gekozen dramatisch einde zien… Maria Magdelena toont haar liefde aan haar Jezus… met het wonderschoon gebrachte “I don’t know how to love him” we gaan richting het einde…
Bijbel kennis is nauwelijks nodig om te voelen wat hier gaat gebeuren…
Je wordt niet alleen in de beleving van de muziek met grootse bassen, baritons en sopranen geslingerd maar ook heerlijk langs rock en kleinkunst geleid, een combinatie die een verrassende schoonheid in zich blijkt te hebben…
Een klein verraad is wel op zijn plaats, de techniek heeft wel wat hiaten, niet in de opzet, die is goed uitgedacht, maar hier en daar in de uitvoering. Ook is het een manco dat Maria Magdalena in haar fijne spel een plopkap voor haar snufferd heeft. Zou fijn zijn als zij net als de verteller en de sopranen een headset zou krijgen. Echter wetende dat deze lokale productie van bijna 2 uur, gedraaid door 70 mensen en met wat beperkte technische mogelijkheden in nauwelijks twee dagen voor ons op de planken van de Flint is gezet… neem ik mijn petje af… en maak ik een diepe buiging…
Voor een magische avond een dikke aanbeveling.
“Ik heb geschreven wat ik heb geschreven”
Bernard
Castleden:
Bram De Win – Verteller
Saskia Voorbach – sopraan
Eline Welle – Alt / mezzosopraan
Ernst Klijzing – Tenor / priester
Rick Zwart – Bas / Pilatus
Ruud van Overdijk – Jezus
Jorginho Paunussa – Judas
Abke Bruins – Maria Magdalena / backings
Bastiaan Sparnaaij – Annas / Petrus / soldaat / backings
Rob Hoogenboom – Herodus / Kajafas / backings
De volledige versie is vrij gegeven…
Geniet hier mee, pak er een wijntje en een nootje bij… we zijn namelijk even onderweg…
De twee bekendste nummers uitgevoerd door grootheden…
