In Theater De Lieve Vrouw draait al sinds enkele weken Bittersweet. De documentaire volgt de Australische bokser Diana Prazak en haar trainer bokslegende Lucia Rijker op weg naar een titelgevecht. Het bekijken van Bittersweet is een zenuwslopende, nagelbijtende ervaring. Het is wachten op de klap die komen gaat.

Overigens verklaarde de van oorsprong Amersfoortse regisseuse Marieke Niestadt tijdens de première in De Lieve Vrouw dat Bittersweet wat haar betreft helemaal niet specifiek over boksen gaat. ,,Het is het verhaal van iemand die er alles voor over heeft om haar doel te bereiken. Dat fascineerde mij er ook aan. Ik heb zelf helemaal niks met boksen.”

Diana Prazak

Diana Prazak heeft 1 doel: ze wil de beste vrouwelijke bokser van de wereld worden. Daarvoor moet ze de Zweedse kampioene Frida Wallberg verslaan. Bittersweet volgt de laatste zes weken van de voorbereiding en het gevecht zelf. Een fascinerend verslag over onzekerheid, angst, de strijd tegen kilo´s (om in een bepaalde gewichtsklasse uit te komen mag een bokser niet te zwaar zijn) en de relatie tussen coach en sporter, die wel heel erg hecht is. Rijker lijkt zowel trainer, moeder als vriendin van haar protegee te zijn.

Bijzonder is dat Niestadt – van oorsprong model, later presentatrice en inmiddels cameravrouw – Bittersweet helemaal in haar eentje heeft gemaakt. Ze bediende zelf de camera en ,,sloot mezelf zes weken op voor de montage.” Hoewel Bittersweet inmiddels al diverse prijzen heeft gewonnen, kwam haar dit ook op kritiek van collega´s te staan. Door het werken met slechts 1 camera had ze belangrijke momenten in het boksgevecht kunnen missen. En de achtergrondinformatie van de personages blijft wel erg marginaal. Dit zorgt bij het kijken alleen tijdens het eerste gedeelte van Bittersmeet voor licht ongenoegen. Daarna zuigt de spanning van het gevecht alle aandacht en energie naar zich toe.

Marieke Niestadt

Bittersweet begint met een geheel zwart scherm. Er klinken stemmen dat er iets ergs is gebeurd, dat er dringend een dokter moet komen. Daarna wisselen voorbereiding tot en de eerste ronden van het gevecht zich af. Tot er alleen nog maar aandacht is voor het gebeuren in de boksring, waarna de spanning op het laatst bijna niet meer te harden is. Je weet dat er wat ergs staat te gebeuren, maar niet wat. En met wie. Met elke klap komt het noodlot dichterbij. Waarbij Niestadt er knap in is geslaagd enorm veel sympathie te wekken voor de onbesuisde underdog Prazak.

Bittersweet roept ook veel vragen op. Bijvoorbeeld over de gevaren van boksen. Het nut ervan. Wat drijft iemand ertoe zijn gezondheid zo op het spel te zetten? Een ander mens tegen de grond te willen slaan? Hoe kan de boeddhistische Rijker hieraan meedoen? Het zijn vragen die aan het eind van de documentaire worden opgeroepen, zonder dat Niestadt zelf stelling neemt. Zoals ze bij de première in De Lieve Vrouw verklaarde: ,,ik wilde alleen maar het verhaal vertellen.”

Bittersweet is nog twee keer te zien in De Lieve Vrouw: op dinsdag 18 november (14.00 uur) en zaterdag 22 november (18.00 uur).