De door critici zéér hoog gewaardeerde Britse film ‘Mr. Turner’ zal ondanks die positieve reviews beslist niet ieders smaak zijn. ‘Love it or hate it’, je vindt de film fantastisch of je vindt hem helemaal niks. Waarschijnlijk zullen weinig mensen daar ergens tussenin zitten met hun mening. De film, onder regie van Mike Leigh, heeft intussen echter al heel wat prijzen in de wacht gesleept (met name beste film, regie en mannelijke hoofdrol). Ook bij de volgende Oscars zou hij wel eens succesvol kunnen zijn.
Het traag vertelde verhaal (de film duurt circa 2,5 uur) richt zich op het latere leven van Joseph Mallord William Turner, een van de beste Britse kunstschilders, beroemd om zijn bijna abstracte landschappen, zeegezichten en vooral zijn prachtige en vernieuwende spel van licht.
Turner wordt gespeeld door Timothy Spall, die een briljante prestatie neerzet als een vaak – ook letterlijk – knorrige en toch ook wel sympathieke artiest. Ondanks zijn succes krijgt hij te maken met spot en flinke kritiek op zijn vernieuwende kunst, niet alleen van collega’s. Maar Turner is vasthoudend en weet dat zijn kunst ooit de grote musea zal halen.
Turner heeft relaties met meerdere vrouwen, van zijn klagende ex tot de zorgzame huishoudster en de hospita van een kamer aan zee, waar hij regelmatig verblijft om te schilderen.
De film begint overigens verrassend met een sfeervol Nederlands molenlandschap en een (echt!) Nederlands gesprek tussen twee kletsende dames in klederdracht. De kostuums ogen in de hele film authentiek.
Het respect voor Turner als schilder uit zich vooral in de warmgele interieurs, prachtige landschappen, ondergaande zonnen en adembenemende luchten. Je waant je soms als in de schilderijen van Turner zelf. Dat Turner een grondlegger was van de nat-in-nat-schildertechniek, zien we in de film niet echt terug. Best jammer voor wie zelf schildert en Turner als groot voorbeeld heeft, maar het is nou eenmaal geen les in schilderen. Je ziet overigens wel hoe Turner’s vader verf op de traditionele manier mengt met luxe pigmenten, gekocht bij een speciale handelaar. Er zijn ook enkele scenes waarin Turner daadwerkelijk schildert of een doek voorbereidt, maar technisch worden de unieke schildertechnieken van Turner niet uitgediept. Natuurlijk zijn wel veel van de prachtige schilderijen in beeld, soms ‘in ontwikkeling’, soms bijna achteloos op de achtergrond.
‘Mr. Turner’ is een adembenemend mooie aanrader voor liefhebbers van prachtige visuele vertellingen. Een indrukwekkende biografie, die voor de een te traag verloopt, en voor de ander een prachtvertelling is. Wellicht ook een mooie aanleiding om in het werk van Turner te duiken?
‘Mr. Turner´ is in het filmhuis De Lieve Vrouw in Amersfoort in ieder geval nog te zien tot 14 januari. Voor vertoningsdata zie www.lievevrouw.nl