Frans Maas – Ze zijn me vergeten

Een oude man staat voor de spiegel. “Misschien moet ik maar eens ophouden”, zegt hij terwijl hij ontdaan naar zijn spiegelbeeld kijkt. Het turbulente leven is stilgevallen, de lichten zijn gedoofd en het applaus is slechts herinnering. Alleen zijn demente vrouw en de flessen wijn in het gootsteenkastje houden hem nog op de been. Volledig onttakeld dwaalt de oude man door zijn verleden. Kwetsbaar maar met onverholen ijdelheid blikt hij terug op zijn carrière, de hoogtepunten en teleurstellingen, zijn seksuele escapades, de bizarre wendingen en lachwekkende momenten. Flarden uit zijn bestaan die verwaaien in eenzaamheid. “Ze zijn me vergeten. Het leven is voorbij gegaan alsof ik niet heb geleefd”, zegt hij tenslotte. Zinnen die hij niet zelf heeft bedacht, ze zijn van Tsjechov. Zinnen die hij als de oude bediende Firs, in De Kersentuin, avond in avond uit heeft moeten uitspreken. Er valt niets meer te spelen.

door Frans Maas
naar de novelle Firs van Eric Schneider
regie Ursul de Geer

Dankzij de vrijwilligers, Stoelhouders en VriendenLoterij zijn al onze voorstellingen gratis bij te wonen. Een donatie evenwel is van harte welkom.