Amersfoortse toneelvereniging De Rederijkers hebben het gelijknamige boek van Wim Duijst in samenwerking met Gerian Dijkhuizen herkenbaar bewerkt tot een voorstelling. Zaterdag 20 november in het ICOONtheater in Amersfoort.

Het dagelijks leven van de familie Wijtman in het veilige, overzichtelijke Spakenburg van de jaren ’60 in de vorige eeuw wordt overschaduwd door de getraumatiseerde Mengsje. De mooie, eigenwijze en voorheen vrolijke Mengsje wordt in de ogen van haar man, dochter en familieleden een benauwende kwezel. Zij laat zich leiden door de manipulatieve Netta op het pad naar een strenger, donkerder geloofsgemeenschap. De gedachte van hel en verdoemenis die daar gesproken wordt, past bij haar eigen gevoel van zondigheid.

Dat komt steeds meer in tegenspraak te staan met de moderner, lossere moraal van de jaren ’60 die ook in Spakenburg z’n intree doet. Dat haar man haar in deze fase loslaat en zijn heil zoekt bij de levenslustige Loulou en dat haar dochter haar niet steunt, maakt het niet eenvoudiger voor Mengsje. Ook het oordeel van haar familieleden dwingt haar steeds in de verdediging.

Wat de redenen zijn van Mengsjes zoektocht, ontgaat haar omgeving. In de gesprekken met psychiater Luttink laat ze zien wat haar bezighoudt. En dat ze uiteindelijk verlossing vindt, gaat langs een andere weg dan dat ze zelf bedacht had.

Voor deze voorstelling ontving ‘De Rederijkers’ subsidies vanwege het bijzondere tijdsbeeld dat de basis is van het stuk. ‘De engel van Spakenburg’ brengt geen hapklaar verhaal dat goed afloopt, maar is zeker geen loodzware voorstelling. De dertien personages in het stuk vertegenwoordigen het leven: opgroeiende jongeren, een huichelachtige moeder, een vrolijke kroegbaas, een lichtzinnige jonge vrouw, conservatieve kerkgangers en kerkgangers die het tijd vinden voor verandering, ze zitten er allemaal in. Het is de kunst van de spelers dat het publiek zich met ieder van hen kan verbinden en door hen laat raken. Dat ons hart daarbij vooral uitgaat naar Mengsje die steeds meer van zichzelf laat zien, is te danken aan de wijze waarop de spelers het verhaal geïnterpreteerd hebben.