Halleluja! Juichte het publiek in de popkerk. Paradiso waande zich in de hemel. Flip Noorman had de poorten geopend naar Leonard Cohen. Een eenmalige hommage was het, aan een overleden inspiratiebron. En die zag dat het goed was. Kreten stegen op, monden vielen op. ‘Leve Flip Cohen!’ jubelde kleinkunstgoeroe Jacques Klöters. Waarna massaal gebeden werd om een vervolg. Avondvullend. All the way. Een theaterprogramma dus. Flip Noorman zingt Leonard Cohen. Bijgestaan door zijn rockende rotsen in de branding: De Noormannen. Hits en hidden treasures zingt hij. Originele classics in eigen vertalingen. Rauw en rafelig. Energiek en compromisloos. Vergeleken met Tom Waits werd hij al. Frank Zappa en Nick Cave zijn ook genoemd. Maar Leonard Cohen zit het meest in zijn ziel. Ligt het vurigst op zijn tong. En krijgt ons het meest devoot op de knieën. Halleluja voor Flip. Amen.
We kennen Janne natuurlijk al als zangeres van bloedmooie Engelstalige popliedjes en als charismatische frontvrouw van de band Room Eleven. Afgelopen drie jaar raakte ze steeds meer vertrouwd met het zingen in haar moedertaal. In haar nieuwe theaterconcert speelt de veelzijdige Janne Schra met haar virtuoze band de parels van de Nederlandse muziek uit de vorige eeuw en voor het eerst haar eigen, spiksplinternieuwe, Nederlandstalige chansons met wortels in de Jazz & Gipsy.
Muziek die zich misschien nog het best laat vangen in het beeld van een art-deco theatertje, kristallen glazen, een piano met kandelaars en een donkere glitterjurk. Janne zocht haar vrienden van Room Eleven op om samen te werken aan een nieuw repertoire. Ze schuwt het experiment niet. Je moet niet vreemd opkijken als Janne ineens een zangmeditatie inzet, of stiekem tóch een oude Engelstalige hit zingt.
