In verband met de corona-maatregelen gaan alle voorstellingen t/m 25 januari 2022 niet door.
Na het grote succes van afgelopen jaren gaat Checkpoint Theater nog een stap verder en komt terug met de grootste en meest opzienbarende show die ze ooit maakten. Een voorstelling vol ontploffingen, interactie en spectaculaire tests, die nooit eerder in een theater zijn uitgevoerd. Voor veiligheidsbrillen en gehoorbeschermers wordt gezorgd en dan gaan de remmen los. Doe mee op het toneel met verschillende experimenten, speel met jongens tegen de meiden, duik weg voor het frietschietkanon, leer hoe je met stofzuigers een muur kan beklimmen, doe mee met het superverfkanon, ontwijk laserstralen bij het ontsnappingsspel, beleef hoe een drone live uit de lucht wordt geschoten en nog meer. Veel meer.
Lachen tot je tanden in de fik vliegen! Dat kan alleen in de onnavolgbare wereld van Zoutmus.
De jongens van Zoutmus speelden bij De Lieve Vrouw voor een ramvolle zaal het dak eraf met ‘Kuikens van beton’. Ze gaan precies verder waar ze gebleven zijn. WAAR DAN? HELEMAAL NERGENS! Wel breiden ze hun wereld uit en zetten ze alles in de tweede versnelling. Méér muziek, méér ‘sceyenes’ en minder ellenlange potjes monopoly. Hoe gaat het met de maffia-slak? Goed? Is er nog steeds een aap die weggehaald moet worden? WE WETEN HET NIET! We weten wel dat de sceyenes steeds zullen ontsporen, dat er een hele serieuze vergadering-scene in zit, dat de muziek de boventoon voert en dat we nog dieper het zoute universum induiken. Zoutmus blaast je benen opeens helemaal weg. Maak je op voor een avondvullende show vol spektakel, strakke live muziek en verwarring die je laat lachen tot je tanden in de fik vliegen!
Na veel succes op Festival De Parade ging Zoutmus met ‘Kuikens van beton’ de theaters in. Bij De Lieve Vrouw stonden ze dat seizoen in Serie Nieuwe Oogst, waarin wij jaarlijks nog onbekende makers presenteren. Zoutmus was het eerste gezelschap dat de zaal in de serie volledig wist uit te verkopen. En ze lieten er geen gras over groeien: het dak ging eraf!
Zou jij wel eens willen terugzien hoe anderen jouw dag beleven? Die bijzondere ontmoeting die je had, of dat ´akkefietje´?
Theater Draad maakt terugspeeltheater, improvisatietheater dat gebruik maakt van verhalen uit het publiek. Acteurs en muzikanten zetten dat ter plekke om, de ene keer meer beeldend, de andere keer juist verbaal of muzikaal. Draad speelt overal waar mensen tijd en ruimte maken om elkaar te ontmoeten. Artishock is daarvoor het perfecte podium!
Terugspeeltheater van Draad gaat de diepte in; het weerspiegelt wat wij als mensen met elkaar gemeen hebben in plaats van dat het onze verschillen vergroot.
`In het individuele verhaal schuilt het universele verhaal, dat waar we ons ten diepste in kunnen herkennen. De kunst is om dit op luchtige wijze te belichten. Lachen is herkennen, ontroering ook.´
I.v.m. de Corona-maatregelen is het verplicht om te reserveren.
Wat als je je van je lichamelijke beperkingen zou kunnen ontdoen door een kleine digitale ingreep? De Amersfoortse Duda Paiva zoekt het uit.
Wat als er een chip is die mensen alle fysieke beperkingen van het lichaam doet overstijgen? Dan moet je het geluk hebben dat je hem krijgt. Voor het laboratorium waar het allemaal gebeurt, verdringt de massa zich om bij de 0,00000001 procent te horen die als eerste mag. Binnen is Bruce, een gespleten persoonlijkheid, dragqueen op leeftijd, een man met een lichaam dat niet meer wil, maar wel: iets dichter bij zo’n chip dan de rest.
In het lab zit ook Muffin, een aap waarop al uitgebreid geëxperimenteerd is en die al een chip heeft. Het doet haar pijn, maar de wetenschappers hebben haar ervan verzekerd dat ze uiteindelijk zal kunnen zingen in een band. En er is Dioginis, een cynisch hond die alleen nog maar in een digitale 3D-wereld lijkt te kunnen leven. Het laboratorium is een delicate balans, die Bruce met zijn aanwezigheid onherroepelijk verstoort.
Wat als je je van je lichamelijke beperkingen zou kunnen ontdoen door een kleine digitale ingreep? Zou je dan nog menselijk zijn? In zijn nieuwe solo duikt Duda Paiva in het transhumanisme, dat niet het eeuwig leven, maar wel een onbeperkt leven nastreeft. Bruce Marie is gebaseerd op een niet te stoppen realiteit.
Een voorstelling over verval en kwetsbaarheid in tijden waarin alles te beïnvloeden lijkt, mits je maar genoeg middelen hebt. In deze komedie met scherpe dialogen en gewaagde choreografieën tussen speler en poppen, laat Paiva alle facetten van zijn ongeëvenaarde talent zien.
Duda Paiva weet met zijn unieke manipulatietechniek de Object Score schuimrubberen sculpturen leven in te blazen. Zijn multidisciplinaire poppenspel is virtuoos en humorvol, maar ook kritisch. Met zijn danspartners, gesneden uit flexibel schuimrubber, bouwt Paiva ongrijpbare en magische werelden.
Foto: Conni Trommlitz
Wat als je je van je lichamelijke beperkingen zou kunnen ontdoen door een kleine digitale ingreep? De Amersfoortse Duda Paiva zoekt het uit.
Wat als er een chip is die mensen alle fysieke beperkingen van het lichaam doet overstijgen? Dan moet je het geluk hebben dat je hem krijgt. Voor het laboratorium waar het allemaal gebeurt, verdringt de massa zich om bij de 0,00000001 procent te horen die als eerste mag. Binnen is Bruce, een gespleten persoonlijkheid, dragqueen op leeftijd, een man met een lichaam dat niet meer wil, maar wel: iets dichter bij zo’n chip dan de rest.
In het lab zit ook Muffin, een aap waarop al uitgebreid geëxperimenteerd is en die al een chip heeft. Het doet haar pijn, maar de wetenschappers hebben haar ervan verzekerd dat ze uiteindelijk zal kunnen zingen in een band. En er is Dioginis, een cynisch hond die alleen nog maar in een digitale 3D-wereld lijkt te kunnen leven. Het laboratorium is een delicate balans, die Bruce met zijn aanwezigheid onherroepelijk verstoort.
Wat als je je van je lichamelijke beperkingen zou kunnen ontdoen door een kleine digitale ingreep? Zou je dan nog menselijk zijn? In zijn nieuwe solo duikt Duda Paiva in het transhumanisme, dat niet het eeuwig leven, maar wel een onbeperkt leven nastreeft. Bruce Marie is gebaseerd op een niet te stoppen realiteit.
Een voorstelling over verval en kwetsbaarheid in tijden waarin alles te beïnvloeden lijkt, mits je maar genoeg middelen hebt. In deze komedie met scherpe dialogen en gewaagde choreografieën tussen speler en poppen, laat Paiva alle facetten van zijn ongeëvenaarde talent zien.
Duda Paiva weet met zijn unieke manipulatietechniek de Object Score schuimrubberen sculpturen leven in te blazen. Zijn multidisciplinaire poppenspel is virtuoos en humorvol, maar ook kritisch. Met zijn danspartners, gesneden uit flexibel schuimrubber, bouwt Paiva ongrijpbare en magische werelden.
Foto: Conni Trommlitz
Nieuw, jong en onbekend talent vormt de verrassende Serie Nieuwe Oogst; talent waar je de komende seizoenen meer van gaat horen!
Deze voorstelling is er één in de Serie Nieuwe Oogst. In deze serie presenteren we nieuw, jong en nog onbekend talent van wie je de komende seizoenen meer gaat horen. En dat allemaal voor een voordelig tarief. Laat je verrassen door dit zorgvuldig geselecteerde aanbod!
Een hilarische Griekse tragedie over de verdoemde kinderen van een rampzalig nageslacht.
De Trojaanse oorlog is voorbij. Koning Agamemnon is vermoord door zijn vrouw Klytaimnestra, omdat hij zijn dochter Ifigineia offerde voor de strijd. Wat niemand weet, is dat Artemis haar op het laatste moment heeft gered. Ifigineia leeft nog. Vele jaren gaan voorbij, totdat Ifigineia besluit terug naar huis te gaan… Een hilarische noodlotskomedie over de verdoemde kinderen van een rampzalig nageslacht.
Aluin is een graag gezien gezelschap in De Lieve Vrouw. Tijdens het Johan van Oldenbarneveltjaar (2019) speelden ze de 3-uur durende marathonvoorstelling ‘De Vaderlandse Oorlog’. Afgelopen seizoen was ‘Odyssee’ te zien in een uitverkochte zaal. De Volkskrant noemde de voorstelling “echte vertelkunst” en dat is dan ook precies de kracht van het gezelschap. Aluin brengt de verhalen van weleer naar het nu en maakt hiermee klassiekers interessant voor jong en oud: mythologische figuren komen tot leven in een hedendaagse setting. ‘Don’t f*ck with Artemis’ is de derde voorstelling in de ‘Terug naar Troje’ trilogie, na ‘De Wraak van Ifigineia’ en ‘(it sucks to be) Helena’. Centraal in deze theaterreeks staan de effecten van oorlog op de mens en familie. De mythologische figuren komen tot leven.
Foto: Sanne Peper
Van der Laan en Woe, Yentl en De Boer, Glodi Lugungu, Rosa da Silva en Stefano Keizers: allemaal wonnen ze de AKF Sonneveldprijs en allemaal bouwden ze een succesvolle theatercarrière op: de een met maatschappijkritisch repertoire, de ander meer gefocust op grappen, bizarre verhalen of juist mooie liedjes.
De zes halvefinalisten van de AKF Sonneveldprijs 2022 staan te trappelen om in hun voetsporen te treden en de theaters te veroveren. Tijdens deze try-out tournee van het Amsterdams Kleinkunst Festival laten ze zien wat ze in huis hebben.
Het AKF biedt kleinkunst- en cabarettalenten een uitgebreid ontwikkelingstraject binnen de Nederlandse theaterwereld. Het festival richt zich op de kleinkunst in de breedste zin van het woord: binnen het AKF is ruimte voor cabaret, muziektheater, poëzie en het Nederlandstalige theaterlied.
Jakop Ahlbom Company presenteert ‘Unseen’, een melancholisch liefdesdrama in de unieke visuele stijl van de makers van ‘Lebensraum’, ‘Horror’ en ‘SYZYGY’.
Een ongelukkige vrouw die het verleden niet van zich af kan schudden. Een echtgenoot die zich gefrustreerd en eenzaam voelt. Een stille inbreker die in lege huizen overnacht. De komst van deze inbreker zet hun relatie nog meer onder druk. Het doet hen beseffen wat werkelijk van waarde is. De kans op echte liefde wordt pas mogelijk als de inbreker zich helemaal onzichtbaar maakt.
‘Unseen’ is onder meer geïnspireerd op de Koreaanse film ‘Bin Jip’. Het toont Ahlboms fascinatie voor parallelle werkelijkheden. Net als in het eerdere Lebensraum is deze voorstelling fysiek, poëtisch en humorvol.
Persoonlijke bespiegelingen, schrijnend grappige confrontaties en informatieve weetjes in een openhartig samenspel van een transzoon en zijn moeder (14+).
Een transzoon en zijn moeder samen op de vloer in een theaterdocumentaire. Centraal staat zijn zoektocht naar gender en identiteit en haar reactie daarop als moeder. Welke impact heeft ‘worden wie je bent’ op een gezin? ‘Met Zonder Ballen’ geeft een ontroerend en hilarisch eerlijk beeld. In de voorstelling zien we een steeds helderder wordend kind en een moeder in verwarring, omdat ze zijn tempo amper kan bijbenen.
Met ruimte voor alle misverstanden, zorgen en clichés, geeft deze voorstelling een openhartige en liefdevolle inkijk in de realiteit van een kind in transitie. Herkenbaar voor transkinderen en hun ouders, verrijkend voor alle nieuwsgierige jongeren en volwassenen.
De zoon heet Flip Zonne Zuijderland (1998) en hij is aankomend filmmaker en performer. De moeder is Inez Derksen (1967), artistiek directeur van Het Laagland. Sinds haar theateropleiding stond Inez niet meer zelf op het podium. De gevoelde urgentie om hun persoonlijke geschiedenis te delen, maakt dat Inez en Flip nu samen uit de coulissen komen. Dát vraagt zeker om ballen.
Wilfried de Jong neemt zijn grote liefde bij de hand: fotografie. Hij maakte eerder al de prachtige televisieserie ‘Fotostudio De Jong’ en gaat nu met muzikanten het theater in.
Op het toneel staan camera’s op statieven, flitslampen en een ouderwets fotohokje. Op een groot scherm verschijnen foto’s van beroemde fotografen uit binnen- en buitenland, nieuwsfoto’s en werk uit Wilfrieds privécollectie. Ieder beeld wordt uitgelicht in de vorm van een song, een theatrale scène of een pakkend verhaal. Ook nodigt Wilfried u uit om eigen foto’s, met camera of telefoon gemaakt, vlak voor of tijdens de voorstelling te versturen of af te geven. Met zijn band zal hij ze live van commentaar of muziek voorzien en met de maker in gesprek gaan.
Foto: Clemens Rikken
En ineens word je door nieuwe dromen, uit je sluimer opgepord. Je ziet pas wat er achter glinstert, als het kasteel is ingestort.
In dit nieuwe theaterprogramma zingt en vertelt Alex Roeka over de bitterzoete zindering van de liefde, de troostende poëzie van de schaduwkant, de opwindende zoektocht naar hoe het is, de schoonheid en kracht van de natuur, de indringende stem van het verleden, het gevoel van belangeloze vrijheid dat ontstaat in de onthechting en de louterende terugkeer naar het land van de jeugd.
Alex Roeka: ‘Dromen, dromen, dromen, hoe dan ook, altijd dromen, helder, duister, vermetel en dwaas, dromen van altijd, maar wel nieuw.’
-geannuleerd- Jandino Asporaat heeft Flint te kennen gegeven zijn tournee t/m juni 2022 te annuleren, de voorstelling op 25 februari 2022 komt daarmee te vervallen. Bezoekers zijn via de mail op de hoogte gebracht van de annulering.
Het Nieuwe Normaal is aan Jandino niet besteed. Hij raakt er opgefokt van. Niet doen, niet denken, niet vragen. Niet lachen, niet feesten, niet flirten. Niet hoesten, niet niezen, niet leven. Hij had nooit gedacht te zullen zeggen: vroeger was alles beter. Of: het gaat niet om de lengte van het leven, maar om wat je ermee doet. Jandino heeft dan ook besloten zich niet langer te laten opfokken. Hij gaat liefhebben als zijn moeder en feesten als zijn vader. Lachen als zijn opa en koken en vreten als zijn oma. Kortom, hij gaat weer lekker leven, ze zoeken het maar uit. Niet opgefokt, maar opgewekt.
Maak kennis met de fysieke, explosieve speelstijl van dit jonge mimecollectief dat ook tekst niet schuwt.
De leden van het jonge mimecollectief Het Paradijs rijgen humor en tragiek aan elkaar, nemen de tijdsgeest op de hak en zetten alles wat ze hebben in voor hetzelfde doel: een verhaal vertellen en er alles uithalen wat erin zit.
In een ondergrondse bunker zijn de zaden van de wereld opgeslagen. Na een niet nader omschreven ramp meldt een groepje idealisten zich om de zaden weer op te kweken. De groep vergeet de beschaving waar ze uit voortkwamen en ontwikkelt in razend tempo een eigen vorm van stompzinnigheid. Als het laatste licht door kortsluiting uitvalt, kan niemand zich meer herinneren hoe het weer aan moet. Een beeldende voorstelling met een fysieke, explosieve speelstijl, waarbij tekst niet wordt geschuwd.
Al in het eerste jaar van de Mime Opleiding van de Academie voor Theater en Dans ontdekten de leden van Het Paradijs dat hun individuele kwaliteiten elkaar op de vloer aanvulden. Dat resulteerde in hun gezamenlijke afstudeervoorstelling ‘Paradijsvertraging’, waarmee zij in juni 2018 afstudeerden. De afzonderlijke leden stuwen elkaar omhoog, zich constant bewust van de aanwezigheid van de ander.
Foto: Bart Grietens
Maaike Ouboter en Eric Corton gaan samen het theater in. De plek waar ze allebei zo van houden. In een bijzondere muzikale avond gaan ze met elkaar en u in gesprek over het leven – over loslaten, vasthouden, hoeveel liefde er in verdriet zit én maken ze samen muziek. Op deze manier maken ze u deelgenoot van hun beider wereld van kwetsbaarheid en doorzetten. Dichtbij en met open vizier.
Eric Corton : “Al vanaf de eerste kennismaking hou ik van Maaike’s taal en manier van vertellen. Dat raakt en beroert me telkens weer. Dat we dat nu samen in het theater gaan doen voelt heel bijzonder.”
Maaike Ouboter: “Ik ken Eric al vanaf het begin van mijn carrière. Als hij kijkt, ziet hij echt. Ik voel dat hij dezelfde lagen van het leven kent en open naar de wereld kijkt. Ik kijk er zo naar uit om in het theater samen de diepte in te gaan – zowel muzikaal als in gesprek.”
De twee multi-talenten leerden elkaar kennen tijdens de opnames van De Beste Singer Songwriter van Nederland waar Maaike Ouboter toenmalig jurylid Eric Corton tijdens de auditie direct diep wist te raken met het nummer ‘Dat Ik Je Mis’. Mede daardoor beleefde de zangeres een stormachtige doorbraak en volgden twee albums met enkele succesvolle tours. Haar nieuwe album ‘Harnas van Glas’ verschijnt eind 2021.
Foto: Annemieke van der Togt