Drunken Parrot Divers (16.00 uur)
Wat krijg je als je Guinness en moonshine met elkaar mengt en er een flinke scheut losbandigheid aan toevoegt? The Drunken Parrot Divers!
Dit kwajongens kwartet speelt een mix van Ierse pub kneiters en authentieke bluegrass krakers.
Liedjes die tot leven komen in de pub of bij de grill. Dus bestel nog een pint en grijp je maten bij de schouders. Meelallen is toegestaan!
Rusten is niks voor deze wandelende collectie tegenstellingen. Daarvoor is Douwe Bob te veel lefgozer, cocktailshaker, womanizer, bohemien, romanticus, melancholicus, feestbeest, dichter, rock-’n-roller, charmeur, nachtbraker, schipper, pokeraar, stijlicoon, stadsjongen en natuurmens… en dat allemaal verenigd in één persoon.
Op zijn nieuwste album Born To Win, Born To Lose komt het allemaal terug verpakt in een grote variatie aan rootsy Americana songs, geproduceerd door Daniël Lohues. Een plaat over troost, liefde, vriendschap, verlies en dood, over het leven zelf. Er valt veel te vieren en te genieten, maar aan verlies en verdriet ontkomt niemand. Accepteer het, laat het los, dát is de troostrijke boodschap van Born To Win, Born To Lose, een album dat een schouder wil zijn in onzekere tijden.
Douwe Bob won De Beste Singer-songwriter van Nederland, vertegenwoordigde Nederland op het Eurovisiesongfestival en werd drie keer onderscheiden met een Edison.
Halleluja! Juichte het publiek in de popkerk. Paradiso waande zich in de hemel. Flip Noorman had de poorten geopend naar Leonard Cohen. Een eenmalige hommage was het, aan een overleden inspiratiebron. En die zag dat het goed was. Kreten stegen op, monden vielen op. ‘Leve Flip Cohen!’ jubelde kleinkunstgoeroe Jacques Klöters. Waarna massaal gebeden werd om een vervolg. Avondvullend. All the way. Een theaterprogramma dus. Flip Noorman zingt Leonard Cohen. Bijgestaan door zijn rockende rotsen in de branding: De Noormannen. Hits en hidden treasures zingt hij. Originele classics in eigen vertalingen. Rauw en rafelig. Energiek en compromisloos. Vergeleken met Tom Waits werd hij al. Frank Zappa en Nick Cave zijn ook genoemd. Maar Leonard Cohen zit het meest in zijn ziel. Ligt het vurigst op zijn tong. En krijgt ons het meest devoot op de knieën. Halleluja voor Flip. Amen.
We kennen Janne natuurlijk al als zangeres van bloedmooie Engelstalige popliedjes en als charismatische frontvrouw van de band Room Eleven. Afgelopen drie jaar raakte ze steeds meer vertrouwd met het zingen in haar moedertaal. In haar nieuwe theaterconcert speelt de veelzijdige Janne Schra met haar virtuoze band de parels van de Nederlandse muziek uit de vorige eeuw en voor het eerst haar eigen, spiksplinternieuwe, Nederlandstalige chansons met wortels in de Jazz & Gipsy.
Muziek die zich misschien nog het best laat vangen in het beeld van een art-deco theatertje, kristallen glazen, een piano met kandelaars en een donkere glitterjurk. Janne zocht haar vrienden van Room Eleven op om samen te werken aan een nieuw repertoire. Ze schuwt het experiment niet. Je moet niet vreemd opkijken als Janne ineens een zangmeditatie inzet, of stiekem tóch een oude Engelstalige hit zingt.
