Eempodium

De Vlaamse Evi Hanssen is gestopt met drinken en beschrijft openhartig haar ervaringen in het boek Sinds ik niet meer drink. Na 20.000 verkochte exemplaren en een overvloed aan lezersreacties kon het niet uitblijven dat Evi met dit verhaal ook het theater in zou gaan. In Flint komt ze, hoe toepasselijk, op de laatste dag van Dry January! Met een flinke dosis humor zoekt Evi uit wie ze precies is zonder dat gezellige glas in de hand. Honderduit vertelt ze over de vele beproevingen die ze op haar pad tegenkomt. En u als bezoeker wordt meegenomen in dit verhaal. Op welke vooroordelen betrap u uzelf? Vindt u bijvoorbeeld mensen saai die niet meer drinken, of vertelt u uzelf ook dat u beter slaapt met een slaapmutsje op? Hilarische anekdotes wisselen elkaar af met wetenschappelijke en historische inzichten.

Sinds ik niet meer drink geeft een humoristische kijk op de invloed van drank. De voorstelling is zeker geen pleidooi tegen alcohol of het gebruik daarvan. Sterker nog, u mag zelfs een drankje meenemen de zaal in.

Foto © Geert van de Velde

Dans- en muziektheater over de relatie tussen een witte moeder en een zwart kind; de moeder ziet dat haar kind tegen andere grenzen aanloopt dan zij gewend is. Het voelt machteloos als je door je huidskleur anders aangekeken wordt. Ongeloof slaat toe. Schrijnende situaties met humor.

Shit! Daar staan ze weer. Ik begin steeds sneller te lopen en kijk om me heen om te zien of er misschien nog andere mensen in de buurt zijn. Maar de straat is leeg en ik kan nu alleen nog maar rechtdoor. Niet omkijken. Net als ik denk dat ik ze voorbij ben, grijpen twee handen hardhandig in mijn kraag. Alweer. Ik val achterover en hoor mijn trui scheuren. Ze lachen erom en schelden me uit. Het lijkt
inmiddels de normaalste zaak van de wereld, maar hoe lang zal mama het nog geloven als ik zeg dat ik gewoon gevallen ben…

Credits
Regie/choreografie: Ryan Djojokarso
Muzikale leiding: Romain Bischoff
Dans: Lenna Maarte Schouten en Sherise Strang
Componist & speler: Akim Moiseenkov
Performer & zang: Maya Alban Zapata
Libretto: Sjaan Flikweert
Geluidsontwerp: Maurits Thiel
Lichtontwerp: Ate Jan van Kampen
Adviezen: Jan Van den Bossche en Jappe Groenedijk

Foto © Sjoerd Derine

Of u nou ziek, verliefd, vrolijk of verdrietig bent, de was wacht nooit. Net als de rest van het huishouden trouwens. En dat terwijl u natuurlijk gewoon wil léven. In de herkenbare en humoristische voorstelling Huisvrouwen Bestaan Niet maakt u kennis met drie vrouwen die totaal verschillend omgaan met de combinatie relatie, werk, kinderen, vrienden en familie en elkaar proberen te overtuigen van hun manier.

Gijsje (29), wiens smetvrees symbool staat voor haar angst voor zo’n beetje het hele leven. (Mam, hoe lang gebruik jij dit doekje al?) Halfzus Marjolein (39) die alles neemt zoals het komt, ook als het niet komt. (Bij ons kakken de kinderen met een bord nasi op schoot.) En moeder Loes (59) die met haar extravagante levensstijl misschien nog wel het meest midden in het leven staat. Over een ding zijn ze het eens: Huisvrouwen Bestaan Niet (meer). Al lijkt het huishouden soms wel erg op het leven: net als je het aan de ene kant op orde hebt, is het aan de andere kant alweer een zooitje.”

Huisvrouwen Bestaan Niet is familie van de gelijknamige bioscoophit die de best bezochte film van het jaar was en een nominatie voor een Gouden Kalf ontving.

In Rubens Meisjes, wachten drie twistende naaktmodellen om geportretteerd te worden. Het vierde model, Suada, laat echter op zich wachten. Wanneer de vrouwen na verloop van tijd de gruwelijke reden van haar afwezigheid ontdekken, maakt de onenigheid tussen hen ruimte voor toenadering. Club Lam pakt clichébeelden van historische vrouwenfiguren hardhandig én humoristisch aan.

Rubens Meisjes stelt de esthetiek van het feminiene aan de kaak en onderzoekt de rol van kunst in de objectivering van het vrouwenlichaam. Een geheel nieuw toneelstuk over vergeten muzes, niet erkende kunstenaressen en hedendaagse schoonheidsidealen.

Eeuwenlang hebben wij door de ogen van schilder Peter Paul Rubens mogen genieten van volmaakte vrouwen in Eva-kostuum, maar nu is het tijd dat deze vrouwen hun visie op schoonheid en kunst met ons delen. Wie waren zij en waarom werden zij uitgekozen om vereeuwigd te worden in deze dure omlijsting?

Club Lam laat met ‘Rubens Meisjes’ historische vrouwen zelf aan het woord. Op humoristische manier pakt Club Lam clichébeelden van historische vrouwenfiguren hardhandig aan. Met het spelen van nieuw repertoire doorspekt met maatschappijkritiek, ontdoen de drie vrouwen van Club Lam zich van de male gaze en laten de vrouwelijke personages voor een keer zelf aan het woord. Club Lam zet zich in voor betere vrouwrollen in de cultuurindustrie.

Credits
Actrices: Marloes IJpelaar, Ella Kamerbeek, Ayla Çekin Satijn
Tekst: Marloes IJpelaar
Beeldregie: Deniz Campinar
Spelcoach: Ellen Goemans
Campagnebeeld: Vivian Camphuijsen, Julia Suyker, Dian Beekhuis
Vormgeving PR: Renee Mes – Kostuum: Julia Suyker
Techniek: Douwe Bulten, Luca van Deurzen
Technisch Producent: Ramses van den Hurk
Marketing & PR: Bo Peters
Financien: Bregje Stax
Expositie: Noor Houtakkers
Scène fotografie: Henk van den Hurk

Willem is een oer Hollandse naam; een naam voor een koning. Maar ook voor één van Nederlands grootste muzikale talenten, die besloot zijn naam te veranderen in Waylon.

De man die het als een persoonlijke missie zag om country naar Nederland te halen. Om het in het zuiden van Amerika ontstane levenslied naar de Lage Landen te brengen met als één van de hoogtepunten; een tweede plek op het Eurovisie Song Festival met ‘Calm after the Storm’.

Uiteindelijk is Waylon ook ‘Gewoon Willem’, een man uit de Apeldoornse klei getrokken! Daar lag dan ook de basis van zijn eigen levenslied. Al die jaren zong hij dit in een andere taal maar dat vindt hij niet langer nodig. Het schrijven en uitbrengen van zijn eerste Nederlandstalige album ‘Gewoon Willem’ is een eerbetoon aan zijn wortels. Samen met de dichters van IOS (Is Ook Schitterend), Joost Marsman, Sander Rozenboom en poëet Han Kooreneef, heeft hij prachtige Nederlandse teksten op mooie melodieën gemaakt. Simpel en diep.

In de theatershow Gewoon Willem geeft hij tekst en uitleg. Anekdotes uit een rijk leven van een simpele jongen met een groot talent in een ingewikkelde wereld, die graag het gesprek aangaat met zijn publiek. Daarnaast eert hij de muziek die hem gered heeft van het leven. Van Robert Long tot Andre Hazes; alle grote Nederlandstalige zangers van de afgelopen 75 jaar komen voorbij. Waylon brengt een schatkamer aan repertoire mee naar Amersfoort, verrijkt met mooie eigen liedjes.

‘Gewoon Willem’. Niets meer maar zeker niets minder!

De evolutie van een vrouw is als een roos. De mooie dichte knop die uiteindelijk open bloesemt waarna ze op haar oude dag ondersteboven en uitgedroogd aan een radiatorbuis in de hoek van iemand zijn toilet hangt. Nienke Plas bewandelt een bijzonder pad. Eerst was zij een kind, nu heeft zij kinderen en uiteindelijk zal ze met eentje trouwen.

Spijt van deze route? Ach “never look back” tenzij je wilt leven en het doel van een achteruitkijk spiegel begrijpt.

Foto © Ali Mousavi

Een lofzang op bewegen zonder doel en ontdekken wat je niet zoekt in een voorstelling vol energie, toevalligheden en muziek: een voorstelling waar je nou net niet op zat te wachten.

‘Met zo weinig tijd om te leven en over dingen na te denken heb ik net ongeveer de juiste hoeveelheid tijd besteed aan deze vlinder.’ – Richard Brautigan

Een doelloos bestaan kan echt niet meer. We zijn omringd door successen en alles ligt langs een meetlat. We willen meer. En meer is nooit voldoende. Het moet sneller. En het is nooit snel genoeg.

Júist daarom maken wij deze voorstelling. Want wat gebeurt er als je vergeet wat je allemaal moet behalen? En wat is dan een zinvol bestaan? Wat als niets meer moet en alles mag?

Vanuit een vurig geloof dat het doel alles heeft verziekt -het heiligt zelfs geen middelen- proberen we voor één keer niét zoveel mogelijk mensen zo gelukkig mogelijk te maken.

‘Hier zit niemand op te wachten’ is een lofzang op bewegen zonder doel en breekt een lans voor het ontdekken van dat wat je niet zoekt. Onder regie van Judith Faas brengt het Orkater-collectief More Dogs samen met vier fysieke spelers een montagevoorstelling vol energie, toevalligheden en muziek: een voorstelling waar je nou net niet op zat te wachten.

‘Hier zit niemand op te wachten’ is een lofzang op bewegen zonder doel en breekt een lans voor het ontdekken van dat wat je niet zoekt. Onder regie van Judith Faas brengt het Orkater-collectief More Dogs samen met vier fysieke spelers een montagevoorstelling vol energie, toevalligheden en muziek: een voorstelling waar je nou net niet op zat te wachten.

Foto © Sanja Marusic

U wilt dolgraag die diepe verbondenheid voelen met uw geliefde. Elkaar écht begrijpen. Liefdevol communiceren. Gewoon plezier hebben met elkaar.

Welkom bij ‘Dichterbij’. De veelgeprezen theatershow die al tienduizenden (!) stellen én singles heeft geholpen aan die mooie relatie. Waar psychologen en theatermakers 6 jaar aan hebben gewerkt. Zodat u als nooit tevoren ervaart hoe u de liefde krijgt waarnaar u verlangt. Tijdens een prachtige avond uit in het theater.

Herkenbaar, hilarisch en ontroerend… Een frisse wind door theaterland.

Historica Beatrice de Graaf leidt ons uit de huidige crises.

Van de Oekraïne-oorlog en de pandemie tot onze eigen woon- en stikstofcrisis, de grote uitdagingen van onze tijd maken ons onzeker en verlammen politici. Maar hoe deden we dit vroeger? Toen waren er ook epidemieën, vluchtelingencrises en natuurrampen, maar dan zonder vaccins, veiligheidsregio’s of deltawerken.

In dit theatercollege laat Beatrice de Graaf zien hoe eerdere samenlevingen grote problemen overwonnen. Juist in tijden waarin alles redeloos, radeloos en reddeloos lijkt, ontstaan nieuwe ideeën en baanbrekende innovaties. In een avontuurlijke tocht langs grote crises vanaf Napoleon tot nu laat De Graaf zien hoe onbekende geschiedenissen ons kunnen inspireren tot grootse daden en geloof in de toekomst.

Waarmee kwam Nederland de cholerapandemie te boven? Hoe konden uitzichtloze oorlogen leiden tot lange perioden van vrede? En waarom zijn we door eerdere overstromingen nu beter beschermd? In deze avond vol pakkende verhalen en kleurrijke voorbeelden toont De Graaf welke geschiedenislessen onze eerste hulp bij ongelukken kunnen zijn.

Halverwege de jaren negentig kwam een dappere, piepjonge Curaçaose met de naam Tania Kross naar Nederland voor een studie Zang aan het conservatorium in Utrecht. Ze schoof naast de pianostuderende Ernst Munneke in de collegebanken en de twee sloten elkaar onmiddellijk in het hart. Hun vriendschap groeide uit tot een internationaal geprezen muzikale samenwerking die nu al 25 jaar duurt. Ze traden over de hele wereld op; van het Concertgebouw in Amsterdam tot en met Carnegie Hall in New York.

Op Curaçao zong Tania in het bandje van haar broer. Zo leerde ze ook de getalenteerde Randal Corsen al vroeg kennen. Ook Randal vertrok in de jaren ‘90 naar Nederland om piano te studeren. Terug op Curaçao groeit hij uit tot het muzikale brein van het eiland. Hij combineert zijn kennis van jazz en klassiek met zijn liefde voor de Caraïbische muziek en traditionele instrumenten. Voor Tania Kross componeerde hij de opera Katibu di Shon. Sinds Tania weer op Curaçao woont hebben zij hun samenwerking weer opgepakt.

Om haar eerste kwarteeuw als zangeres te vieren, zal Tania Kross samen met haar twee muzikale vrienden een reeks van exclusieve jubileumrecitals geven. Tania met vleugels! Een intiem concert met aandacht voor de muzikale hoogtepunten in haar carrière en voor haar eiland Curaçao.

Foto ©  Esther van Vliet